Colofon
|
Kopijadres: Geke Strijker |
Meeuwenweg 21a, 7938 PR Nieuw Balinge. |
E-mailadres: geke.strijker@hetnet.nl |
(Let op: stuur uw tekst in een bijlage!) |
|
*Kopij
en advertenties inleveren vóór de laatste
dag van de maand. |
*Het plaatsten van kopij is
voor de verantwoordelijkheid van de
inzender. |
*Anoniem plaatsen van kopij is mogelijk mits
de naam van de
inzender bij de redactie bekend is. |
*Aangeleverde kopij kan geweigerd
worden voor plaatsing, dit ter beoordeling
van de redactie. |
*Plaatsing van kopij wordt geweigerd, indien
deze is gericht tegen personen of groepen
met het oogmerk van negatieve publiciteit. |
*Inwoners van Nw-Balinge mogen kosteloos een
kleine advertentie plaatsen |
|
INDIEN U KONTAKT NIET ONTVANGEN HEBT,
BEL DAN NAAR EEN VAN DE REDACTIELEDEN, ZIJ
ZORGEN ERVOOR DAT KONTAKT ALSNOG BIJ U
BEZORGD WORD |
|
Redactie: |
Henk Dijkhuis; tel: 321230 |
Geke Strijker; tel: 321132 |
Jan ’t Hoen;
tel: 321646 |
José Post;
tel : 321354 |
Jannie Boer; tel:
321452 |
(e-mail adres: geke.strijker@hetnet.nl) |
|
Redactie jeugdpagina: |
|
The
Young Ones |
(e-mail
adres :theyoungoneskontakt@yahoo.com) |
|
Kontakt verschijnt 11 x per jaar en wordt
gratis huis aan huis bezorgd |
|
Van de
Redactie |
Van de redactie

|
Inmiddels hebben we alle straten gehad met
de vrijwillige bijdrage voor Kontakt. Uw
steun was weer geweldig!
Een vraag die ons nogal eens wordt gesteld
is; “Is deze vrijwillige bijdrage
voldoende om Kontakt elke maand weer in de
bus te krijgen?”
Graag willen wij u langs deze weg hier
natuurlijk het één en ander over vertellen.
De inkomsten om Kontakt ‘draaiende’ te
houden halen wij ongeveer voor helft uit de
advertentiekosten, de andere helft komt van
úw financiële bijdrage. Dus zónder deze gift
van u zou Kontakt ábsoluut niet kunnen
blijven bestaan. Zoals u begrijpt zijn we u
daar dan ook zeer dankbaar voor. Oók deze
vraag wordt ons wel eens gesteld; wat de
onkosten zijn voor een dorpsblad als Kontakt.
Natuurlijk varieert dat per maand, omdat de
ene uitgave nou eenmaal meer pagina’s telt
dan de andere, maar gemiddeld genomen komen
de uitgaven van Kontakt zo rond de €450,=
tot €550,= . Hiervoor hebben we maandelijks
een prachtig blad op tafel en, niet in de
laatste plaats, waarbij wij als bewoners dan
ook daadwerkelijk ‘contact’ houden met
elkaar en wij op de hoogte blijven over wat
er zoal speelt in ons dorp! Uw financiële
bijdrage is dus van cruciaal belang om een
dorpsblad als de onze te behouden, wat tot
op heden, met uw financiële inzet, ieder
jaar weer is gelukt. Daarom proberen we
iedereen ook te benaderen voor een gift. U
heeft niemand aan de deur gehad en u wilt
tóch een bijdrage leveren, dan kunt u dit
ook overmaken op bankrekeningnummer
36.94.60.332 van Rabobank Westerbork, t.n.v.
Kontakt Nw-Balinge. Zélfs krijgen we ieder
jaar donaties van een aantal mensen van
buitenaf (oud-Nw-Balingers) die Kontakt
graag willen ontvangen. Óók die mensen heel
erg bedankt! Ook een aantal clubs
verenigingen die hun financiële bijdrage
hebben geleverd, bedankt voor uw steun.
Én…… wij willen van deze gelegenheid gebruik
maken om de mensen te bedanken die ons
hebben geholpen met het lopen van een route
met deze jaarlijkse lijstcollecte voor
Kontakt. Al is het misschien niet het
‘leukste werk’, tóch wordt er in de meeste
gevallen zonder aarzelen “JA” gezegd op de
vraag van onze kant als ze hieraan hun
medewerking willen verlenen. Daarom willen
wij; Anneke Kroezen, Jennie Hekker, Laura
Wielink, Anneke Oelen, Henriëtte Kreeft,
Petra Sok, Heidi Koekoek, Sandra Hidding,
Bennie Smale, Jan Stegehuis en The Young
Ones nogmaals heel hartelijk bedanken voor
hun inzet!
Samenwerken werkt!
Voor u allen rest ons te zeggen: nogmaals
hartelijk dank, waarbij wij u en de uwen
hele fijne feestdagen en een goed en
gelukkig 2010 wensen! Veel plezier bij het
lezen van Kontakt december 2009.
Met vriendelijke groet, de redactie; Jan,
Henk, Jannie, José en Geke.
|
|
Een terugblik op
Kontakt 2009..... |
 |
 |
 |
 |
|
Meester Sieberingschool |
 |
 |
|
Kunstmenu groep 1/2
In november hebben we twee keer dansles
gehad van juf Karin. Dit was in het kader
van het Kunstmenu. We zijn met juf Karin ‘op
reis’ geweest naar Amsterdam. We hebben in
verschillende voertuigen gezeten. En dat
alles op muziek. Ook hebben we onze namen
gedanst. Het waren erg leuke lessen.
Bezoek Pietenklooster door groep 1/2
Op maandagmiddag 30 november, zijn we samen
met de ouders van de werkgroep Sinterklaas,
naar het Pietenklooster gegaan. Voor die
tijd, hebben we met ons allen een broodje
gegeten in de klas, omdat we al om 13.10 uur
werden verwacht in Hoogeveen.
Terwijl we aan kwamen lopen, stonden de
pieten al voor het raam naar ons te zwaaien.
Coole piet deed heel gevaarlijke dingen in
een open raam.

In het klooster hebben we heel veel van het
pietenleven gezien, zoals een fietsenmaker
die pepernoten uit een band moest halen (en
wij mochten helpen), oefenen in het pakjes
in de schoorsteen gooien, profpiet was er
met speciale drankjes en we mochten allemaal
met een piet op de foto. De
vul(tandarts)piet was er, die tanden vulden
met pepernoten. Tenslotte kwamen we bij
Sinterklaas, waar we een liedje voor hebben
gezongen. Buiten stond Amerigo op ons te
wachten.
Het was echt een supergeslaagde middag.
Schaatsen met een echte kampioene!
Op donderdag 25 en vrijdag 27 november
hebben de groepen 3 t/m 8 geschaatst in
Balinge. Niet op natuurijs…..maar op een
kunstbaan met kunststof schaatsen.
Een initiatief van de KNSB. En , een
van de trainers was een professionele
schaatsster, Barbara de Loor!

Het weer zat vooral op vrijdag niet echt
mee, af en toe viel de regen met bakken uit
de lucht, maar de kinderen vonden het
geweldig leuk! Ze mochten allerlei
spelletjes en trucjes doen, onder
begeleiding van gezellige muziek.
Na afloop was er welverdiende warme
chocolade melk, koek en een prachtige
ijsmuts!

Alle organisatoren, ontzettend bedankt!
En nu maar hopen op een mooie”echte”
winter,met veel natuurijs!
Prettige feestdagen
Langs deze weg willen wij iedereen prettige
feestdagen toewensen. Alvast een gelukkig en
gezond 2010. Jongens en meisjes voorzichtig
met vuurwerk en tot maandag 4 januari.
Iedereen die op welke wijze dan ook zijn of
haar steentje heeft bijgedragen aan de
activiteiten en het onderwijs aan onze
school. Hartelijk dank daarvoor. Wij hopen
van 2010 net zo’n goed en gezellig jaar te
maken als 2009 en elkaar te blijven
ontmoeten in Nieuw Balinge. Want samen
kunnen we veel.
|
|
Peuterspeelzaal Duimelot |
Peuterspeelzaal
Duimelot.

Sint maarten net weer achter
de rug en nu staat sinterklaas weer voor de deur. Ook voor de
peuters is het allemaal weer heel spannend! We zijn al weer druk
bezig met leuke werkjes over sinterklaas en ook de liedjes worden
weer heel hard meegezongen. De glijbaan wordt als stoomboot
omgetoverd en ook de pieten-petten en sinterklaaspakjes worden weer
goed gebruikt.

En de brandweer petten
worden om geruild voor zwarte pieten petten.
Heel leuk en gezellig
allemaal.
Ook zijn we alweer naar de
gymzaal geweest wat ook altijd een groot succes is bij de peuters.
Vrijdag 4 december zullen ook de peuters de sinterklaas opwachten
bij het dorpshuis en dan zelf sinterklaasfeest vieren in de
peuterzaal.
Vr groeten
peuterzaal Duimelot |
|
CBS de
Morgenster |
 |
|
AFSCHEID …………..

Ik heb mijn school verlaten! Heel lang was
ik verbonden aan de christelijke basisschool
in Nieuw Balinge. Als beginnend leerkracht
kwam ik in 1981 als stimuleringsleerkracht
lesgeven in de, toen nog, klassen 1 tot en
met 6. Alleen de kleuters had ik niet. Ik
gaf les aan groepjes leerlingen of verving
een leerkracht die op dat moment dan een
andere taak had. Dit deed ik twee jaar. Toen
vertrok meester Katje en mocht ik zijn
klassen overnemen. Dat was de combinatieklas
3 / 4, wat nu groep 5 /6 is. Dit waren mooie
jaren. Deze leeftijdscategorie sprak mij erg
aan en ik had nu mijn eigen klas. In 1988
moesten wij overgaan tot de combinaties 1 /
2, 3 / 4 / 5 en 6 / 7/ 8, omdat het
leerlingenaantal was gekrompen. Ik kwam
terecht in de combinatiegroep 3 / 4 / 5. Het
eerste jaar was dit een groep van 27
leerlingen. Dat was een zeer druk jaar.
Vervolgens kromp het leerlingenaantal verder
door de oprichting van de reformatorische
school. Dit heeft ons helaas een behoorlijk
aantal leerlingen gekost. Daarna is het
leerlingenaantal een aantal jaren stabiel
gebleven. De laatste tien jaar liep het
echter langzaam maar zeker terug en de
laatste jaren ging dit zelfs heel snel. Toen
leefden wij in de ‘wetenschap’ dat het eens
afgelopen zou zijn met De Morgenster.
Teleurgesteld werden wij in mensen waarvan
wij dachten en verwachtten dat zij hun kind
wel naar onze school zouden sturen. Boos en
verdrietig waren wij als het dan anders
uitpakte dan wij hoopten. Toch respecteren
wij de keuze van de ouders, want iedere
ouder is vrij om de juiste school te kiezen
voor zijn/haar kind. Welnu, de ouders van
Nieuw-Balinge hebben gekozen en zie hier
het resultaat: De Morgenster draait haar
laatste jaar! Dat gegeven dwingt alle
betrokkenen tot het maken van een keuze.
Voor ouders is dat de keuze naar welke
school hun kind gaat en wanneer. Ook als
leerkracht ga je nadenken over je eigen
situatie. COG-Drenthe is verantwoordelijk
voor het personeel en een baan op een andere
COG-school is dan ook verzekerd. Maar wil je
dat ook of wil je juist nog iets heel
anders? Jaren geleden heb ik mijn
bevoegdheden voor Nederlands, 2e
en 1e graad, al gehaald in de
hoop daar ooit nog eens iets mee te kunnen
gaan doen. Dat moment is nu aangebroken. Ik
word per 1 december docent Nederlands aan
CSG Dingstede in Meppel. Dit is voor mij een
nieuwe uitdaging al neem ik met pijn in mijn
hart afscheid van De Morgenster. Hier heb ik
toch heel veel jaren met veel plezier
gewerkt. Lief en leed, geboorten en helaas
ook sterfgevallen, heb ik met velen gedeeld.
Hier ligt een groot en belangrijk deel van
mijn leven. De huidige ouders en ook de
ouders van het verleden wil ik hartelijk
bedanken voor de prettige samenwerking en
het in mij gestelde vertrouwen. Ik heb dit
altijd als heel waardevol ervaren. Er waren
veel spontane, open en positieve contacten.
Ook de leerlingen ben ik veel dank
verschuldigd. Ik vind de leerlingen zeker
niet lastiger dan vroeger. Ze zijn doorgaans
zeer gemotiveerd en betrokken bij hun
schoolwerk en op elkaar. Wij hebben samen
veel plezierige momenten mogen beleven.
En dan zijn daar nog de collega’s. Zij zijn
zeker een van de oorzaken dat ik zolang in
Nieuw-Balinge ben gebleven. Het team is een
hecht team en ook al zijn we heel
verschillend, we streefden samen dezelfde
doelen na. Ik wil de collega’s heel
hartelijk bedanken voor de jarenlange, zeer
prettige en inspirerende samenwerking. Ik
zal mijn collega’s missen.
Als laatste wil ik nog bedanken alle niet
direct betrokkenen van De Morgenster. Mensen
met wie ik in de loop der jaren contact had
in verband met buitenschoolse en andere
activiteiten.
Officieel afscheid nemen doe ik nu niet. Dat
zal ik graag aan het eind van het schooljaar
doen, tegelijk met mijn collega’s, bij het
sluiten van De Morgenster.
Ik wens u allen alle goeds.
Een hartelijke groet, Emmy Botter |
|
The Young Ones |
 |
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
De-pen-doorgeef-pagina |
|
 |
 |
|
S.V.
Nieuw Balinge |
|
 |
|
|
Nieuwsbrief "De Heugte" |
 |
Nieuwsbrief
december |
|
|
 |
|
Mededelingen van het
dagelijks bestuur van ‘de Heugte’
De maand december staat weer voor de deur,
dat betekent dat er weer veel activiteiten
in ons dorpshuis zullen plaats vinden.
In de afgelopen maand is de verbouwing van
Nico zijn kantoor voltooid . Met behulp van
vrijwilligers is het muntenverkoophok ,
omgetoverd tot een mooi functioneel en
centraal gelegen werkruimte voor onze
beheerder. Met dank aan alle vrijwilligers ,
die dit mogelijk hebben gemaakt.
Ook Andre Mol heeft zijn intrek genomen in
zijn nieuwe administratiekantoor, die door
het dorpshuis aan hem word verhuurd.
Er is een nieuwe kassa aangeschaft, het is
de bedoeling dat straks iedere vrijwilliger
er gebruik van gaat maken. Wij doen dit in
kleine stapjes , zodat iedereen er vertrouwd
mee kan raken. Wij zijn van mening dat dit
straks veel voordeel zal opleveren.
Er is door de werkgroep Toekomstvisie De
Heugte een flyer samengesteld. In deze flyer
staat alles in over De Heugte. Het is de
bedoeling dat buiten Nieuw-Balinge meer
bekend wordt over de mogelijkheden die De
Heugte te bieden hebben bv ,
bedrijfsfeesten, vergaderingen, bruiloft
etc. We hopen dat deze flyer in de toekomst
een positief effect zal hebben op onze
exploitatie.
De Heugte moet in de toekomst ook vooruit
kunnen. Iedere inwoner van Nieuw-Balinge
krijgt ter zijner tijd de flyer in de
brievenbus.
Ook dit jaar zijn we op 24 december open
vanaf 16.00 uur voor het OPSTEKEN.
Op oudejaarsdag bij het carbid-schieten is
ons dorpshuis open vanaf 16.30 uur tot 19.00
uur. De keuken blijft dan wel gesloten.
En natuurlijk is het Dorpshuis
oudejaarsavond vanaf 01.00 uur open. Wij
hopen als bestuur dat het jaar 2010 ook een
goed jaar zal worden , maar dat kunnen we
niet alleen.
Hebt U een idee of suggestie ,of wilt U wat
organiseren, schrijf het op , en gooi het in
de ideeënbus , die vanaf de 2de
week in januari in de hal van het dorpshuis
zal staan.
Verder willen wij iedere vrijwilliger
bedanken die dit jaar geholpen heeft, om het
Dorpshuis draaiende te houden.
Lijkt het je wat om ook vrijwilliger te
worden, geef je dan op bij Nico of een van
de bestuursleden.
Het bestuur wenst iedereen Fijne Kerstdagen
en Gelukkig Nieuwjaar.
  |
|
|
MTB Tocht
Nieuw Balinge |
 |
MTB TOCHT NIEUW BALINGE
|

|
ZATERDAG 19 DECEMBER 2009
START TUSSEN 10:30 - 11:00 UUR
ROUTE ± 25 KM en ± 50 KM
VERTREK/AANKOMST DORPSHUIS DE HEUGTE
INSCHRIJFGELD: 3,00 EURO
DRAGEN HELM VERPLICHT
HELM EN/OF MTB VERHUUR MOGELIJK
(€ 14,00)
DOUCHE- EN KLEEDGELEGENHEID
SPORTHAL
OPGAVE EN BETALING BARBEQUE VOOR 9
DECEMBER 2009
t.mennink@kpnplanet.nl
(06-51157545)
bennie.slomp@sgs.com
(06-53173643)
me.brinkman@gmx.net
(06-22977515)
KOSTEN PER PERSOON: 25,00 EURO
AANVANG BARBEQUE 20:30 – 00:30
UUR
 |
!!!DEELNAME OP EIGEN
RISICO!!!
|

|
|
|
Oliebollenactie N.H.Kerk |
 |
 |
|
Wandelen
naar de Hooglanders op het Mantingerveld |
Wandelen naar de Hooglanders op het
Mantingerveld.

Op donderdagmiddag 5 november jl konden
belangstellenden uit Nieuw Balinge e.o. mee
op excursie naar de schotse Hooglanders op
het Mantingerveld. Om twee uur die middag
zouden we vanaf ‘de Heugte’ vertrekken.
Ondanks de regen was de opkomst redelijk te
noemen.
Allen hadden we onze ‘stoute’ laarzen
aangetrokken en zijn we met 11 personen,
waaronder Rob vd Es en André Donker van
Natuurmonumenten, richting het Mantingerveld
gegaan, op weg naar een ontmoeting
met…Schotse Hooglanders!
De runderen hadden zich verschanst midden op
het Mantingerveld. Dat betekende voor ons
een fijne warming-up én wat tijd om elkaar
wat ‘moed’ in te spreken. Vooral André kon
wat dat betreft deze moed er flink in
houden.
Al pratend togen wij allen richting de
Hooglanders die ons, naar het leek, al op
stonden te wachten. Het rammelende geluid
van knikkende knieën waar de heren van NM op
gerekend hadden, bleef uit. Rustig liepen we
over het veld, richting de Hooglanders, die
in de verte zichtbaar werden.
Een groep van c.a. 15 tot 20 grote en
kleinere runderen stonden heerlijk rustig te
grazen en genoten, net als wij, van de
prachtige omgeving.
André en Rob gaven uitleg over de
Hooglanders en de omgeving. *Dieren handelen
uit instinct. Het is aan de mens het zintuig
verstand te gebruiken. Om niet brutaal naar
moeder en kalf te lopen, of om het pad te
willen ‘opeisen’ waar nou juist de runderen
vertoeven.
*Runderen zijn van aard nieuwsgierig. Als
ze ‘iets vreemds’ opmerken, willen ze er
meer van weten. ‘Iets vreemds’ kan zijn,
wandelaars die (bv. door angst) eigenaardig
en aarzelend gedrag vertonen. Dit kan een
reden zijn waarom zo’n beest evt. op je toe
zal komen lopen. *Zorg dat je om de kudde
heen loopt en niet midden door. Ze zullen
denken dat ze uit elkaar gedreven worden,
wat ze niet willen. * Of natuurlijk moeder
en kalf. Logisch, welke moeder komt niet
voor haar kroost op. Ook mama Hooglander.
Blijf hier dan uit de buurt. Eveneens in dit
geval is het weer aan de mens om het
verstand te laten werken. Ook in dit geval
geldt de regel; laat elkaar met rust en loop
er gewoon omheen. Het veld is ruim genoeg
voor mens én rund.
Inderdaad, zo van dichtbij zijn het
prachtige dieren om te zien. Tegelijkertijd
wordt het je duidelijk waarom velen bij deze
dieren ver uit de buurt blijven.

De reden hiervan is natuurlijk voor een
groot deel het uiterlijk van de beesten.
Toch zijn ze niet agressief en zeer
geschikt om in te zetten als grazers en zijn
niet veel zorg nodig. Kortom, voor de
gemiddelde Hooglander is de uitspraak ‘ruwe
bolster, blanke pit’ van toepassing.
Ondanks de regen, was het een hele mooie,
maar vooral leerzame middag!
Als groep hebben we d.m.v. deze excursie
deze prachtige runderen beter leren kennen.
Met dank aan Rob en André.
Volgend voorjaar zal deze excursie herhaalt
worden. De aankondiging hiervan zal t.z.t
vermeld worden in Kontakt.
Geke Strijker. |
|
Project Monitoren
Mantelzorg |
|
Uitnodiging: Project
Monitoren Mantelzorg, d.d. 8 december, komt
Thea Hut om 19.30 uur in de Heugte, om
voorlichting te geven over het Projekt
Monitoren Mantelzorg.

Mantelzorg is de zorg voor chronisch zieken,
gehandicapten en hulpbehoevenden door
naasten: familieleden, vrienden, kennissen
en buren. Kenmerkend is de reeds bestaande
persoonlijke band tussen de mantelzorger en
zijn of haar naaste. Daarnaast gaat het om
langdurige zorg die onbetaald is.
In Nederland zijn er 3,7 miljoen mensen die
voor een ander zorgen. Zo'n 750.000
mantelzorgers zorgen meer dan 8 uur per week
en langer dan 3 maanden voor een ander
(bron: Mezzo). In de Gemeente Midden-Drenthe
zijn volgens de statistieken ruim 4000
mantelzorgers actief!
De meeste mantelzorgers vinden het
vanzelfsprekend om voor hun naaste te
zorgen, maar lopen wel tegen tal van
problemen aan. Zo is het bijvoorbeeld
moeilijk om de zorg te combineren met een
betaalde baan, is het moeilijk om de zorg
tijdelijk over te dragen en maken veel
mantelzorgers extra kosten.
Om te voorkomen dat mantelzorgers overbelast
raken, is het vroegtijdig opsporen van en
hulp bij problemen van belang.
Onlangs is in de Gemeente Midden-Drenthe
daarom het project “Monitoren Mantelzorg”
van start gegaan. Dit project heeft o.a. als
doel:
-
-Het geven van informatie, advies,
respijtzorg en praktische hulp om
overbelasting en sociaal isolement te
voorkomen.
-
Het inventariseren van wensen en behoeftes
van mantelzorgers ten behoeve van het
ontwikkelen en organiseren van een passend
lokaal aanbod voor ondersteuning.
Het project heeft een looptijd van 1 jaar en
richt zich op mantelzorgers van alle
leeftijden, dus ook op kinderen en
jongeren die bijvoorbeeld een gehandicapte
of zieke huisgenoot hebben. Het project
wordt uitgevoerd door de SWO-MD, in
samenwerking met het Contactpunt Mantelzorg
Midden-Drenthe.
Het opsporen van mantelzorgers gebeurt op de
volgende manieren:
-door voorlichting in diverse plaatsen, op
diverse bijeenkomsten
-door samenwerking met huisartsen,
thuiszorg, scholen, St. Welzijn, etc.
-door samenwerking met St. Welzijn Ouderen
en seniorenvoorlichters
-via posters
-via brochures
-via persberichten
-via de website
Kent ú iemand die mantelzorg verleent, bent
u zelf mantelzorger of wilt u gewoon wat
meer informatie over mantelzorg of over het
project?
Komt u dan dinsdagavond naar de Heugte, U
bent van harte welkom!
Thea Hut, Projectleider Monitoren
Mantelzorg, Tel. 06-13 36 11 11 of via één
van de Zorgloketten: Beilen
0593-541333, Smilde 0592-480048,
Westerbork 0593-333920,
Email:
info@mantelzorgmiddendrenthe.nl
www.mantelzorgmiddendrenthe.nl
(inoprichting) |
|
O.O.D.: Kerstdiner 60+ |
 |
 |
|
Kerstfeest
Zondagschool "De Goede Herder" |
 |
 |
 |
|
Terugkommorgen
Vakantie Bijbel Klub |
 |
 |
|
Kerstverhaal:
"Wolven in de Kerstnacht" |
Wolven in de kerstnacht…
(een Zweeds kerstverhaal)
Het gebeurde in Zweden, in het gedeelte dat
zo dicht bij de koude Noordpool ligt, dat de
winter er wel drie maal zo lang duurt als
hier. Het is een boze, ijzige winternacht en
alles ligt onder een dikke sneeuwlaag
verborgen. De dagen zijn kort en omstreeks
het midden van de winter zo kort, dat het
haast geen dag meer genoemd kan worden. Voor
het goed en wel licht is geworden, komt de
avond al weer. Er zijn allerlei gevaren:
felle vrieskou en sneeuwstormen... en wolven
soms. Maar de mensen die daar in 't hoge
Noorden wonen zijn aan al deze dingen wel
gewend en ze weten niet anders of de winter
hoort zo. De hoge, rotsige bergen... de
grote stille dennenbossen... hoofdwegen en
landweggetjes... steden en boerendorpjes...
alles dik onder de sneeuw. Dan moet je met
sleden of ski's naar school, naar de kerk,
naar de stad om te winkelen of op bezoek bij
familie.
|
|
 |
Een Zweedse boer spant zijn
paard voor de slee om zo'n tocht
naar de stad te maken. Hij gaat
dingen kopen voor Kerstmis, want
in zijn eigen dorpje zijn geen
winkels waar je zoiets kunt
kopen. Zijn vrouw staat bij hem
en helpt met het inspannen van
het paard. Het paardje trappelt
van ongeduld; het heeft de
frisse buitenlucht geroken en
het hinnikt van plezier. "Waar
wil je de boodschappen in doen?"
vraagt zijn vrouw. De man krabt
zich eens achter de oren,
terwijl hij zijn gezicht vol
rimpels trekt. "Drommels, dat
zou ik bijna vergeten. Goed dat
je het zegt moeder. De kist van
verleden jaar hebben we niet
meer. Zou ik de regenton nemen?
Die gebruiken we toch voorlopig
niet meer."
"Welja," zegt de vrouw. "Neem de
ton mee. Wacht, ik zal je helpen
om hem op de slee te krijgen.
Zul je er om denken dat je voor
donker weer thuis bent? Laat me
nou niet ongerust over je hoeven
te worden."
"Je moet niet zo gauw ongerust
zijn," lacht de man. "Natuurlijk
ben ik voor donker thuis! Zover
is het toch niet! Dan steken we
alle kaarsjes aan en gaan we
kerstfeest vieren rondom de
boom. Wat zullen de kinderen
blij zijn. Ik verheug me er echt
op!" |
Vlug springt de man op de slee en voort gaat
het over de harde glinsterende weg in de
richting van de stad waar de mooie winkels
zijn.
't Paardje is niet jong meer, maar het is
goed gevoed en uitgerust en het draaft over
de weg dat het een lust is. Een ijzig koude
wind snerpt de man langs de oren. 't Hindert
hem niet. Hij is zo blij, dat hij overal
tegen kan. Hij denkt aan het kerstfeest dat
ze weer zullen vieren. Het roodgloeiend
opstoken van de kachel. 't Kerstverhaal
voorlezen, samen mooie kerstliederen zingen
en alleen maar warme, gelukkige gezichten.
"En voor moeder koop ik ook wat," zegt hij
tegen de achterkant van zijn paard. "Voor
zichzelf heeft ze natuurlijk niets op het
boodschappenlijstje geschreven; zichzelf
heeft ze natuurlijk weer vergeten. Maar het
zou wel vreemd zijn als ik in de één of
andere winkel niet iets ontdek waar ze blij
mee zal zijn." 't Paard zwaait vrolijk met
zijn staart. Het is net alsof hij zijn baas
begrijpt. Ze zijn aan elkaar gewend geraakt,
al deze jaren.
"Het is maar goed," zegt de man, "dat ik de
regenton heb meegenomen. Daar doe ik al die
boodschappen makkelijk in en dan hoef ik
niet bang te wezen dat er op de terugweg
iets uitvalt."
Het paard huppelt bijna over de weg. Zijn
adem vliegt als een dampwolk naar achteren.
Af en toe briest hij; dan lijkt het wel of
er water uit zijn neusgaten spuit. De zon
komt even door de wolken en de slee rijdt
door een toverwereld. De sneeuw flonkert
alsof zij met goud bestrooid is. De wind
fluit iets minder scherp om de slee. De man
knalt vrolijk met zijn zweep. Hij voelt zich
erg gelukkig!
In de stad is het druk, maar met de
boodschappen gaat het vlot. De boer merkt
het wel dat de mensen uit de stad lachen om
die grote regenton, maar de man lacht zelf
vrolijk mee. "Ja man," zegt hij tegen de
bakker, bij wie hij het laatst komt, "Ik
moet er nog een heel eind mee rijden en ik
moet er niet aan denken dat ik wat zou
verliezen."
"Ja, en voor de wolven is mijn krentenbrood
veel te goed!" grapt de bakker.
Nu kijkt de man opeens heel ernstig en
strak. "Met de wolven moet je niet
spotten!"zegt hij.
"Ben je ze wel eens tegengekomen op de weg?"
"Nee, gelukkig niet!"
"O, zo. Nou, ik wel en dat was geen grapje,
dat kan ik je wel zeggen."
Ja, dat kan de bakker zich wel voorstellen.
Een wolf! Hu... Maar nu moet hij vlug naar
zijn winkel terug en de boer moet haast
maken om thuis te komen. Hij haalt zijn
verkreukelde boodschappenbriefje te
voorschijn. Het is er met dat briefje niet
beter op geworden. Het is gescheurd en vies
geworden en het ruikt sterk naar tabak. Maar
alle dingen zijn doorgestreept. Dat is dus
in orde. En voor moeder, die zichzelf altijd
vergeet zitten nog drie extra pakjes in de
ton. Daarover heeft hij nog het meest
plezier. Wat zal ze kijken!
Plotseling kijkt hij naar de hoge torenklok
en bekijkt daarna bezorgd de lucht. De zon
is allang weggetrokken. Er komen grauwe
wolken aandrijven. Brengen die nog meer
sneeuw misschien? 't Kan best. Er is een
strenge winter voorspeld. In ieder geval zal
het vandaag nog vroeger donker zijn dan
anders.
"Ik ga nergens meer langs om een kop koffie
te drinken,"zegt de man tegen zijn paard.
"We gaan gauw naar huis, Bles. Thuis krijgen
we wel weer eten en drinken, wat jij!"
Voort gaat het nu weer over de witte
straten. In draf de stad uit, een paar
dorpjes door, die bijna aan de stad zijn
vastgegroeid en dan de grote witte
eenzaamheid in. Daar, heel in de verte,
staat het bos als een hoge, donkere muur.
"Vort Bles! Vort! Achter het bos ligt ons
dorp. Daar is het huis met moeder en de
kinderen. Daar gaan we kerstfeest vieren.
Dat bos is maar niks als het nacht is. Maar,
we halen het nog wel. Als jij je best maar
doet. Vort, Bles!"
't Paardje trippelt uit alle macht. Het open
witte sneeuwveld door, het grote stille bos
in. De man heeft het gevoel dat achter hem
een grote deur dichtvalt wanneer hij het vos
inrijdt. Het is al donker tussen de stammen
van de bomen.
Kan het ergens zo geruisloos en geheimzinnig
zijn als in een groot, Zweeds sneeuwbos? Het
lijkt of er iets tegen je spreken wil en
toch is er geen stem! Er breekt een tak door
de zware sneeuw. De sneeuw glijdt met scherp
geritsel omlaag, de tak blijft omgekeerd
hangen tussen de andere takken. Plotseling
rilt de man op zijn slee. Hij rilt niet van
de kou deze keer. Er is iets in het donkere
bos, iets dat hij niet kan verklaren. Was
hij maar vast thuis!
"Kom Bles, laat zien wat je kunt. Ik wil
kerstfeest vieren met moeder en de kinderen.
Doe je best Bles, dat we gauw het bos uit
zijn! Het is hier niet pluis Bles!"
Wat is dat daar... aan de kant van de weg?
Een klein zwart ding, dat langzaam
voortbeweegt. Wat kan het zijn? "Vort Bles!
Snel er langs!"
De zweep knalt, strak staan de teugels. De
slee schiet het zwarte ding voorbij. Even
kijkt de boer opzij, naar beneden. O, 't is
een oude vrouw. Een heel oud en arm,
kromgegroeid vrouwtje. Tijdens het
voorbijrijden kijkt de boer even. De oude
vrouw kijkt naar de slee met smekende ogen.
"Nou, die is vast niet goed wijs," zegt de
boer tegen de paardenrug. "Die is stapelgek,
kun je wel zeggen. Weet dat oude mens niet
dat er wel eens wolven zijn in deze bossen?
Wie gaat er nu tegen de avond het bos in.
Nou ja, moet ze zelf ook maar weten. Ik heb
er niks mee te maken. Vort Bles, we gaan
gauw naar huis, kerstfeest vieren!"
Kerstfeest? De boer schrikt opeens voor het
woord dat hij de laatste dagen al zo vaak
heeft gebruikt. Kerstfeest, kerstfeest.
Iedereen zegt het tien, twintig keer op een
dag. Je denkt er haast niet meer bij.
Kerstfeest vieren? Wil jij kerstfeest
vieren? Jij, die een arm, weerloos oud
vrouwtje wilt laten verscheuren door de
wolven?! Wou jij kerstfeest vieren?
"Ho!" roept de boer opeens luid
tegen zijn paard. Hij schrikt
van zijn eigen stem, die schalt
door het bos. Meteen trekt hij
zo hard aan de teugels, dat het
beestje ook schrikt. Zijn hoeven
glibberen over de gladde weg. 't
Gooit de kop wild achteruit. "Ho
Bles! We moeten keren, jong! We
moeten dat oude mensje oppikken.
Zó kan ik geen kerstfeest
vieren!" |
 |
Voorzichtig trekt hij aan de teugels...
ja... ja... toe maar... toe maar... ja. Best
beestje hoor! Dan gaat het snel terug tot
waar het mensje nog strompelt in de sneeuw.
Verrast kijkt ze de boer aan, die bij haar
halt houdt. "Stap op," zegt hij kortaf.
"Stap gauw op de slee. Onderweg kun je me
wel vertellen waar je heen wilt."
't Oude vrouwtje gaat zitten. "Baas, baas,
wat ben ik je dankbaar... Wat ben ik je
dankbaar!" Ze trekt haar doek vaster om de
magere schouders en geniet van de snelle,
veilige rit. Ze vertelt dat ze naar haar
kleindochter op weg is, die heeft een kindje
gekregen... Maar geld om zich te laten
rijden heeft ze niet. En ze heeft niemand
anders op de hele wereld dan die ene
kleindochter. Al de anderen zijn dood.
"Wat een stakker," denkt de boer. "Nou ja,
ze zit nu tenminste veilig in de slee."
"Vort Bles! Zie je wel hoe donker het tussen
de stammen wordt? We zijn veel tijd
kwijtgeraakt, Bles! Dat halen we niet zo
gemakkelijk weer in.!"
|
|
 |
De sneeuw kraakt onder de slee,
de wind fluit, de stille bomen
kijken droevig de reizigers na,
alsof ze een geheim weten, dat
ze niet zeggen kunnen. Weer rilt
de boer. Hij geeft zijn paard
nog een tikje met de zweep.
Waren ze het bos maar uit!
Buiten op de vlakte is het
lichter! Daar kun je, heel in de
verte het dorp al zien liggen.
"Vort Bles! Vort!"
Plotseling komt er, boven het
geluid van sneeuw en wind uit,
een hoge, langgerekte toon
dichterbij. Uit de diepste
diepte van het bos komt die
toon. |
Man,
vrouw en paard horen hem tegelijkertijd. Ze
krimpen ineen. Wat ze horen is het geluid
van wolven die een achtervolging beginnen.
Wolven! Wolven! Een groep hongerige,
bloeddorstige wolven!
"Vooruit Bles! Vooruit! We moeten kerstfeest
vieren thuis met moeder en de kinderen! Ze
wachten op ons, Bles! Ze kijken naar ons
uit!"
Nog nooit heeft het kerstfeest hem zo
wonderlijk geleken als nu, nu hij het
misschien wel nooit meer vieren zal! Nooit
meer, omdat hij dood in het bos zal
liggen... dood en verscheurd... door wolven
verscheurd. Vort Bles! Vort!
Weer snijdt een scherp wolvengejank door de
koude winterlucht. Dichterbij zijn ze al
gekomen. Hoor, hoor!! 't Geluid komt
dichterbij. Geen dier in de wildernis loopt
zo snel als een hongerige wolf in een troep.
De oude vrouw komt wat overeind. Ze rekt
haar hals. Haar oude gezicht ziet er bezorgd
uit. Ze heeft het geluid van de wolven wel
begrepen. Ze weet wel, waarom de boer zijn
paard plotseling zo voortzweept. De wolven
komen! Ze hebben honger en ruiken het spoor
van mensen en dieren.
't Grootste en wreedste gevaar van de
eenzame sneeuwbossen komt snel als de wind
dichterbij! 't Oude vrouwtje zucht diep en
smartelijk. Ze vouwt haar magere handen, het
is het enige dat ze kan doen. De boer hoort
de oude vrouw zuchten. Bijna was hij haar
vergeten door de spanning, maar nu weet hij
het weer. Natuurlijk, dat ouwe mensje dat
hij moest oppikken langs de kant van de weg!
Eigenlijk is het haar schuld dat ze nu door
de wolven worden overvallen. Háár schuld,
dat ze tijd zijn kwijtgeraakt. Háár schuld,
dat het paard nu langzamer loopt. Het beest
is al oud en heeft nu op de terugweg een
dubbele vracht. Waarom is hij ook zo dom
geweest!? Waarom heeft hij al die kostbare
minuten verknoeid?!"
Vort Bles! Vort! Ik sla je met de zweep! Ik
ransel je... Ik móet thuiskomen!"
Dáár, alweer de wolven. En weer dichterbij!
In het dichte onderhout beginnen bevroren
takken te kraken. Vurige ogen glinsteren
groenachtig tussen de stammen, open bekken,
tongen hangen naar buiten. "Vort dan toch
Bles, vort! Het gaat om ons leven!" Een
zweepslag knalt door de koude lucht. Maar 't
was niet nodig geweest. Het paard heeft de
doodsvijand al geroken. Met wijd open
gesperde neusgaten en rollende ogen rent het
voorwaarts, trillend over zijn hele lijf. Zo
heeft de boer nog nooit een paard zien
lopen. Wat kan er nog gedaan worden om het
leven te redden? "De pakjes!" roept de boer
tegen de oude vrouw. Zijn stem is schor van
ellende. "Haal de pakjes uit de ton! Gooi ze
één voor één naar de wolven. Misschien houdt
het ze tegen. 't Kan ons redden!"
"Ja baas, ja, ik zal het doen baas." Haar
bevende handen voelen al in de ton. Een
groot vierkant pak... 't Rammelt.
De blokkendoos, weet de boer. Daar gaat het
pak al, midden tussen de wolven. Die blijven
staan... verdringen elkaar... Ze ruiken de
mensenlucht en scheuren woest het papier uit
elkaar. Ze zetten hun sterke roofdiertanden
erin, maar... 't Is bedrog! En verder holt
de hongerige troep... de warme lucht van
mensen en een paard in de neus... Ze naderen
dichter en brutaler dan zo-even. Een tweede
pak vliegt uit de slee... daarna een
derde... een vierde. Speelgoed, een brood,
koek, kerstboomkaarsen... Ieder pakje geeft
een kans op redding.
"Vort Bles! Vort!" Wat is dat bos eindeloos
groot! Stille, droeve bomen in eindeloze
rijen. Takken die doorbuigen onder de
sneeuw. Wintermist tussen de stammen. O, wat
zijn vrouw en kinderen ver weg! En Bles
wordt zo moe met zijn dubbele vracht.
Brutaler en brutaler worden de wolven. 't Is
net of ze merken, dat het paard moe wordt.
Hun bekken hangen open... hun ogen
blikkeren... hun keel stoot hijgende
geluiden uit... Het is of ze weten, dat ze
het gevecht zullen winnen.
Een dubbele vracht! De man moet er steeds
aan denken. 't Hamert in zijn gloeiende kop.
Een dubbele vracht... een dubbele vracht...
Het is haar schuld... haar schuld. Als ik
niet had hoeven terug te rijden... haar
schuld... haar schuld.
Plotseling komt er een vreemd gedachte bij
hem op. Een gedachte om koud van te worden,
maar toch... de gedachte laat hem niet los:
Ik gooi dat wijf eraf! Laten de wolven haar
opvreten! In de tijd dat ze met haar oude
botten bezig zijn ben ik gered. Zij heeft
niemand meer op de wereld! Ik heb vrouw en
kinderen! Ze wachten op me. Ik moet thuis
kerstfeest vieren! Kerstfeest vieren?! Jij?!
Wou jij thuis kerstfeest vieren?!
Als je eerst een arm oud mens hebt vermoord?
"Nee, nee! schreeuwt de man plotseling het
bos in. "Nee, nee, nee!!"
Maar de wolven komen steeds dichterbij. En
er zijn er zoveel. En de ton is leeg, tot op
de bodem. Ja, juist... de ton is leeg.
Sneller dan de wolven schieten de gedachten
door het hoofd van de boer. Alle slechte
gedachten zijn nu verdwenen. Hij denkt in
zichzelf: "Ik moet het doen, maar... het is
zo moeilijk!" Nu zitten de wolven vlak
achter de slee. Eén van de ondieren waagt
een sprong, maar schrikt nog terug. Anderen
wijken opzij af... Ze willen ons omsingelen,
denkt de man vaag, dat is de manier van die
gluiperds. "Neem de teugels, " zegt hij
plotseling tegen de oude vrouw. "Hier, hou
stijf vast! Bles weet de weg."
"Baas, baas... wat ga je nou beginnen? De
man luistert niet meer. Hij staat rechtop in
zijn slee. Nu neemt hij de lege ton en
slingert hem met zijn sterke armen eruit...
op de weg... Dan springt hij zelf uit de
slee, grijpt de ton, kruipt erin en zet de
ton over zich heen. 't Gaat zo snel! De
wolven zijn even teruggedeinsd, voor een
ogenblik. Nu echter ruiken ze de warme
mensenlucht binnen in de ton. Ze verdringen
elkaar, ze krabbelen en snuiven en janken
van de honger. Binnen in zijn donkere
gevangenis hoort de man de dieren bezig; hij
ruikt hun adem door de duigen heen. In
doodsangst klemt hij de wanden van de ton
tegen de grond. Zijn handen bloeden ervan.
Wat hindert het! Als hij maar het leven eraf
mag brengen. Laat me veilig thuiskomen,
denkt hij. Laat er een wonder gebeuren!
Hoog boven hem ruisen de dennenbomen in de
avondwind die van de bergen komt. Zware
kluiten sneeuw vallen omlaag; op de ton, op
de wolven. Die schrikken even, rennen weg,
maar komen al gauw weer terug. Het gekrabbel
en gesnuif begint opnieuw... steeds
ongeduldiger raast de bende om de ton. "O,
laat me toch veilig thuiskomen!"
't Paard is inmiddels op hol geslagen. 't
Loopt zoals het nog nooit gelopen heeft. Met
vier benen tegelijk springt het op van de
grond; de slee schudt en bonkt achter hem
aan, het paard merkt het niet. Een poosje
nog klemt de oude vrouw in doodsangst haar
magere handen om de teugels. Dan kan ze niet
meer. De teugels glippen haar uit de handen.
Ze zakt ineen op haar bank en valt flauw. De
spanning is teveel voor haar geweest. Ze
merkt er niets van dat de slee het open veld
bereikt. Ze voelt niets van de winterse
wind, die scherper dan eerst om haar oren
fluit. Ze voelt niet dat haar hoofd heen en
weer bonkt tegen de harde bank. Ze weet niet
meer van de boer, die voor háár van de slee
sprong.
De slee met zijn vreemde last nadert het
dorp... het paard rent maar door.
In het dorp staat de moeder met haar vier
kinderen midden op de weg. Bezorgd kijkt ze
naar de lucht, die sneeuwstorm voorspelt.
Dan tuurt ze weer in de richting van het
bos, dat een donkere blauwzwarte muur lijkt.
Een buurman heeft haar gewaarschuwd; er zijn
wolvensporen gevonden... een paar dagen
geleden... Ver weg... zeker... maar wolven
zijn zo vlug en de strenge winter heeft ze
hongerig en wreed gemaakt.
"Komt vader nog niet, moeder?," vraagt het
kleine meisje. "Nee liefje, nog niet. Maar
straks hoor! Straks komt vader thuis met de
slee!"
"En dan gaan we kerstfeest vieren," zegt
Arndt. "Fijn joh, alle kaarsjes aan... en
dan zingen en koek eten... hč moeder?"
"Zingen?" denkt de vrouw wanhopig, "en
kerstfeest vieren?"
't Is allemaal zo ver weg... ze is bezorgd
om haar man... om de wolven... om het donker
en de sneeuwstorm. Er is gevaar!
O, zeker er is gevaar. Ze voelt het
duidelijk. Ze wringt haar handen. "Daar,
daar!"Daar komt de slee. "Moeder, kijk dan,
daar komt vader! Zie die oude Bles eens
draven!"
Het lijkt de moeder een wonder. 't Is alsof
de zon door de wolken breekt. "Vader,
vader!" juichen de kinderen. Ze steken hun
handen op en dansen van plezier. Daar is
bles al. Daar staat hij stil. 't Schuim
druipt hem van zijn bek. Zijn ogen draaien
wild en hij beeft over al zijn leden.
"Vader! Vader!" Maar... in plaats van een
grote sterke vader zit daar een oude,
gebogen vrouw in de slee. Een arm, oud
stukje mens, dat nu met grote moeite de ogen
opslaat en verward rondkijkt. Moeder schudt
het oude vrouwtje ruw bij de arm. De buren
komen naar buiten en dringen om de slee,
vragen wat er toch is.
"Vertel op! Wat is er met mijn man gebeurd?
Mens zeg dan toch wat! Je kunt toch zeker
wel praten?" Bevend en onverstaanbaar haast
komen de woorden: "Je man... ginds in het
bos... in de ton... de wolven... de
wolven..."
Dan zakt het oude vrouwtje terug,
bewusteloos. De inspanning is teveel voor
haar geweest. Een paar buurvrouwen tillen
haar uit de slee, nemen haar, zoetjes
pratend, mee in huis. Maar de moeder weet al
genoeg. Ze stuurt de jongens met kleine
Antje naar binnen. Ze ziet hoe de buren
weghollen om hun geweren te halen en ook
harken, schoffels en knuppels. Ze ziet hoe
flink Arndt het vermoeide paard uitspant en
het naar de stal brengt. Hij legt een deken
over de bezwete rug van Bles en komt dan
weer naast zijn moeder staan. Ze huilt niet
maar haar ogen branden. Misschien merkt ze
niet eens dat haar jongen vlak naast haar
staat. Ze wringt in haar handen. Heel stil
staat Arndt naast zijn moeder. Hij begrijpt
al zo veel. Hij begrijpt dat zijn vader iets
heel dappers heeft gedaan. Iets, dat hem
misschien wel het leven kost!
De mannen hebben één van hun uitgeruste
paarden voor de slee gespannen en zijn in
vliegende vaart weggereden, het donkere bos
tegemoet. Kleiner en kleiner worden ze... nu
verdwijnen ze in een wolk van sneeuw. 't
Wachten duurt lang als het gaat om dood of
leven. Medelijdende buurvrouwen komen naar
buiten en proberen haar te troosten.
Moeder schudt haar hoofd. Niets zeggen...
niets zeggen nu! Alleen maar stil zijn en
wachten... en hopen op redding.
En eindelijk... ja... er gebeuren nog wel
wonderen! Eindelijk komt de slee weer
aangereden. Handen zwaaien. "Ho, peerd,
sta!" Dan stapt de boer uit; wankelend,
gewond en doodvermoeid, maar hij is er toch!
Hij leeft! Gelukkig!
"Vader! Vader!" roepen de kinderen weer.
En nu is vader er werkelijk. Hij glimlacht
vermoeid.
Díe dag niet meer, maar de vólgende zitten
ze allemaal om de kerstboom. Een paar
kaarsjes steken er in: overgebleven van
verleden jaar, armzalige stompjes, die nog
geen half uur zullen branden. De mooie
nieuwe liggen ergens in het sneeuwbos... of
in een wolvenmaag.
Maar... aan wolven wordt nu niet meer
gedacht.

Cadeautjes zijn er nu ook niet en het
middagmaal was een eenvoudige stamppot.
Maar, ook al ontbreekt aan dit feest van
alles, een gelukkiger kerstfeest dan dit
hebben ze nog nooit gevierd! |
|
Kerstfeest |
Kerstfeest

Niet vreemd, maar anders.
-
In Engeland en Amerika hangt men
een mistletoe op in huis. De mistletoe
(ook vogellijm of maretak genoemd) is
het symbool van vriendschap. Een meisje
dat per ongeluk (?) onder de mistletoe
staat, mag door een jongen worden
gekust. En vice versa natuurlijk.
-
In Oost-Europa vasten mensen de
dag voor Kerstmis, zodat het kerstmaal
extra goed smaakt. Men gaat aan tafel
als de eerste ster aan de hemel
verschijnt en er wordt bij het diner 1
stoel vrijgelaten voor het kerstkind.
-
In Polen legt men stro op de
vloer en op tafel als herinnering aan de
stal van Bethlehem. Er wordt optalek
(een plat brood waarin kerstfiguren zijn
gedrukt) gegeten. Het brood gaat rond
zodat iedereen een stukje af kan breken.
Wie niet thuis is, krijgt een stukje
opgestuurd.
-
In Brazilië worden geen echte,
maar plastic kerstbomen in huis gezet.
Men gaat naar de nachtmis, er wordt
gegeten, gedronken en cadeautjes
uitgepakt. Vervolgens wordt er tot de
volgende dag twaalf uur knalvuurwerk
afgestoken.
In Scandinavië speelt de geit een grote rol
in de kerstviering. De geit zou boze geesten
die rond de jaarwisseling te voorschijn
komen, verdrijven. Men geeft elkaar geitjes
van stro en kinderen verkleden zich als
geit. |
|
Bedankt..... |
DANK!

Overweldigend waren de vele kaarten,
bloemen, presentjes, telefoontjes en
bezoeken, tijdens mijn verblijf in het
ziekenhuis en bij thuiskomst.
Hiervoor wil ik u allen langs deze weg heel
hartelijk danken!
G. Sok - Post |
|
Landschapsherstel
De Klencke van start |
LANDSCHAPSHERSTEL DE KLENCKE
VAN START
 |
Natuurmonumenten start met het
herstel van de elzensingels in
het beekdal bij de Klencke. Na
het beschikbaar stellen van de
subsidies door de overheid, kan
het werk gaan beginnen. Ruim 11
kilometer elzensingels worden
nieuw aangeplant en van rasters
voorzien. Deze nieuwe singels
worden net als vroeger van een
greppel voorzien om overtollig
regenwater af te voeren naar de
beek de Aalderstroom. Het
historische bodepad wordt
hersteld. Hierdoor kunnen
bezoekers en omwonenden nog
beter van de natuur in dit
beekdal genieten. De verwachting
is dat de dotterbloemen en
watersnippen de komende jaren
weer gaan toenemen. |
Belvedčregebied
Het beekdal van de Aalderstroom is onderdeel
van het Belvedčregebied Aalden en omgeving.
Dat betekent dat het gebied behoort tot één
van de cultuurhistorisch meest waardevolle
gebieden van Nederland. Voor dit gebied
heeft Natuurmonumenten samen met bewoners en
belangengroeperingen uit de streek een
natuurvisie geschreven. In deze visie staat
onder meer geschreven hoe dit landschap kan
worden behouden en versterkt. Nadat het
waterschap het beekherstel heeft afgerond,
start Natuurmonumenten nu met het herstel
van singels, natte hooilanden en een oud
historisch wandelpad. De aannemer start met
de aanleg van greppels als de
weersomstandigheden het toelaten, daarna
gaan de 11.000 elzen de grond in.
Natuurvisie de Klencke kunt u vinden op onze
site www.natuurmonumenten.nl
Voor nadere informatie kunt u contact
opnemen met: André Donker, boswachter
communicatie,
telefoon 0625074970 |
|
Mag ik U even
voorstellen..... |
Mag ik u even voorstellen…………
De heer Marco Breukman(39jr.), werkzaam als
kraanmachinist van de firma Hak voor de
nieuwe Noord-Zuid verbinding van de
Gasunie.

De toenemende vraag naar gas en groeiende
in- en export binnen Europa leiden ertoe dat
er in de komende jaren op een aantal
grenspunten in het Nederlandse
gastransportnet door handelaren meer gas zal
worden aangeboden. Dat gas is bestemd voor
binnen- en buitenlandse klanten.
Gasunie heeft samen met marktpartijen (o.a.
gashandelaren en energiebedrijven) de
toekomstige behoefte aan transportcapaciteit
geďnventariseerd. Er bleek vooral grote
behoefte te bestaan aan uitbreiding van het
gastransportnetwerk. Met name van Noordoost-
naar Zuidwest- en Zuidoost Nederland
Noord-Zuid Route
De werkzaamheden in Drenthe zijn onderdeel
van een groot project van Gasunie, de
Noord-Zuid Route. In deze Noord-Zuid Route
worden vele kilometers extra
aardgastransportleidingen aangelegd door
geheel Nederland en er worden twee nieuwe
compressorstations gebouwd. De uitbreiding
van het netwerk is nodig omdat in de
toekomst meer gas vanuit het buitenland
geďmporteerd moet worden. De eigen winning
van aardgas in Nederland en Europa neemt af,
terwijl de vraag naar aardgas als schoonste
fossiele brandstof nog steeds stijgt. Met de
aanleg versterkt Nederland zijn unieke
positie als ‘gasrotonde’ in de Europese
energiemarkt en blijven eindgebruikers in
Nederland en het buitenland verzekerd van
een veilige en constante aanvoer van
aardgas. De realisatie van dit grote project
zorgt de komende jaren voor een flink stuk
extra werkgelegenheid.
Op een regenachtige avond reden wij richting
hotel Het Witte Veen in Witteveen. We hadden
vernomen dat hier nog iemand van de gasunie
aanwezig was. We moesten snel zijn want
binnen enkele dagen gingen deze heren alweer
op weg richting Beuningen.
Aangekomen troffen we Marco en twee
collega’s aan. De stemming was goed en de
heren zaten al aan het bier.

Wij kregen een kop heerlijke koffie.
Marco was enthousiast om zijn verhaal te
vertellen. Hij is kraanmachinist voor de
firma Hak. Hij woont zelf in Franeker.
Geboren in Gouda en verhuisd met zijn ouders
richting Friesland omdat zijn vader
tegeltjes maakte.
Marco is 5 jaar heibaas. Hij heeft de
papieren voor de hijskraan. Hij doet dit
soort werkzaamheden al langer. Hij is
begonnen bij NACAP en hielp bij projecten
over de gehele wereld. Hij vindt dit
prachtig werk en het geeft hem een zekere
mate van vrijheid. Marco geeft aan dat je
geen relatie moet hebben want je kunt zo
enkele maanden weg zijn. Nu zit hij relatief
dichtbij. Hij kan nu in de weekenden naar
huis. Ze verblijven van maandag t/ vrijdag
in het hotel Witteveen. Hij vindt dit een
gezellig hotel met een prima bediening.
Vanaf mei 2009 zijn ze al bezig aan dit
project. Ze werken van maandag t/m vrijdag.
Twaalf uur op en twaalf uur af.
Ze zijn begonnen in Delfzijl. De laatste 8
weken hebben ze het traject Meeden- Ommen
gedaan. Er zijn verschillende aannemers op
de route bezig. Nu al zijn er al weer
aannemers bezig met de voorbereiding op het
volgende traject. Marco komt aan de beurt
als de pijpen de grond in gaan.
Voordat dit gebeurt is er al veel werk
verricht. Allereerst moet er overleg zijn
met de landeigenaren. De grond moet
tijdelijk vrij gegeven worden. Eigenaren
krijgen een flinke vergoeding voor het
gebruik van hun grond. Er moet toestemming
gegeven worden. Weigeren kan niet. In
principe gebeurt dit vrijwel nooit omdat de
vergoeding hoog is en alles weer in de
oorspronkelijke staat wordt terug gebracht.
De nieuw gasleiding komt 7 meter naast de
oude leiding te liggen. Eerst worden er
boringen verricht onder de wegen. Er worden
damwanden geplaatst en deze komen 1.5 meter
diep. Er wordt een gleuf gegraven en de
pijpen komen daar naast te liggen. De
precisie afstelling gebeurt met GPS en is op
de millimeter nauwkeurig. De leidingen zijn
17.99 meter lang en wegen 9 ton per stuk. De
pijpwand is 15 mm dik. Een lastrein zorgt
ervoor dat de leidingen boven de grond aan
elkaar gelast worden. Elke las wordt
uiteindelijk weer gecontroleerd. Dit wordt
m.b.v. röntgenstralen gedaan. Dit doet de
RTD. De RTD gebruikt een apparaat wat om de
buis heen draait. De lassers van de lastrein
doen de 1e vier lagen met de hand en daarna
1 laag machinaal. Voordat de buis de grond
ingaat wordt hij in zijn geheel gecoat.
Onder kanalen worden de pijpen in de grond
geslagen. Wanneer ze in de grond liggen
wordt het zand eruit gespoeld. Wanneer de
pijpen aan de kant klaar zijn worden ze door
6 zijdebooms( zijdebooms zo vertelt Marco
zijn een soort omgekeerde bulldozer. Ze
hebben een arm aan de zijkant.) in de gleuf
gehesen. Dit heet dan de legploeg. De
zijdebomers zelf wegen 60 ton. Het gaat wel
eens mis maar dat heeft dan met de machinist
te maken. Verbindingen met duikers (opkomers)
worden dan gemaakt. Marco bedient de
dragline kraan en moet steeds een buis
oppakken en voor de opkomer zetten. Dit is
een zeer moeilijke klus omdat hij de buis er
exact voor moet zetten. Er mag geen speling
zijn. Op het moment dat de buis voor de
opkomer zit wordt deze gelast. Op dit moment
heeft Marco ongeveer 1 ˝ uur rust. Hij
slaapt dan nog wel eens. Op het moment van
hijsen moet er opperste concentratie zijn.
Dit maakt het werk ook spannend en niet
iedereen kan dit. Hierna moet hij weer door
naar de volgende. Voordat de dragline aan de
kant kan staan wordt de grond eerst stevig
gemaakt zodat hij niet kan omvallen.
In Borger zijn ze onder een bos doorgegaan.
In Friesland 1100 meter onder de grond. Dit
schijnt een knap staaltje werk te zijn
geweest. Marco geeft aan dat als hij er
niet is men niet verder kan. Alles hangt aan
elkaar samen. Wanneer de pijpen in de grond
liggen worden deze onder hoge druk met water
getest.

Als ze goed bevonden zijn wordt de pijp
onder stikstof gezet. Dit om de pijp in
optimale conditie te houden.
Nadat alles goedgekeurd is wordt de grond
weer dichtgegooid en netjes gemaakt. Het
land komt eruit te zien alsof er nooit wat
is geweest.

Na dit uitgebreide en soms moeilijke verhaal
danken wij Marco voor zijn uitleg en wensen
hem succes bij de voortgang van dit
project.
Wij danken hotel ‘Het Witte Veen‘ te
Witteveen voor hun gastvrijheid en de
heerlijke koffie.
J&H. |
|
Uitnodiging Jaarvergadering DEL (Draagt Elkanders Lasten) |
|
Uitnodiging Jaarvergadering DEL
(Draagt Elkanders Lasten)
Datum: 25 Januari 2010
Plaats: de Heugte
Aanvang: 19.30 uur
Agenda:
1)
Opening
2)
Notulen van 26 Januari 2009
3)
Ingekomen stukken
4)
Verslag Penningmeester
5)
Verslag Kascommissie
6)
Bestuursverkiezing: Aftredend en
herkiesbaar: hr H.Prins en hr G.Dijkhuis,
beide heren stellen zich weer herkiesbaar.
Kandidaten kunnen 3 dagen v.d. vergadering
ingeleverd worden b.d. secretaris A.Wielink.
7)
Rondvraag
8)
Sluiting
Secretaris: A.Wielink, Voornweg 10,
7938 RC Nieuw-Balinge |
|
Kerstvolleybal GJVV |
Kerstvolleybal GJVV

Op woensdag
30 december houden wij weer het jaarlijkse
kerstvolleybaltoernooi.
Minimum leeftijd 16 jaar en per team
minimaal 2 dames. Het inleggeld is net als
voorgaande jaren € 10, - per team. Daarvoor
krijgt elk team een bon om in te wisselen
voor een schaal met warme hapjes.
Opgave voor 15 december bij: Evelien Sok
tel: 321482 of 06-10605866 of via e-mail:
evelien.sok@gmail.com
Bestuur. |
|
Popkoor Nieuw Balinge |
Popkoor Nieuw-Balinge

Popkoor Nw-Balinge verrast iedereen met een
uniek optreden.
Nieuwsgierig?
Kom dan naar ons optreden op:
zaterdag 12 december van
20.00 uur tot 22.00 uur in ‘de Heugte’.
Tevens houden wij dan een kleine verloting |
|
Muziekvereniging
Irene uit Nieuweroord |
Ingezonden door Plaatselijk Belang

|
Muziekvereniging Irene uit Nieuweroord
speelt elk jaar op kerstavond, zo rond
middernacht een aantal kerstliederen in ons
dorp. Ook dit jaar zullen ze aanwezig zijn
op de avond voor 1e kerstdag. Locatie:
Haarweg, ter hoogte van de meester
Sieberingschool.
Bij slecht weer zullen ze bij de Heugte
staan en gebruik maken van de overkapping
aldaar. Natuurlijk is dit optreden voor
iedereen toegankelijk. U komt toch ook een
kijkje nemen? |
|
|
OZITDATZO |

De geschiedenis van schaatsen
 |
Uit vondsten blijkt dat de mens in de prehistorie al
probeerde om ijsvlakten sneller over te steken. Hiervoor
gebruikte men schaatsen gemaakt van dierlijke botten.
Deze werden geslepen totdat het oppervlak glad genoeg
was. Schaatsen was toen nog vooral een kwestie van
glijden. De allereerste schaatsen worden daarom glissers
genoemd; glis, is een rib of een middenvoetsbeen van een
rund, paard of hert. De glissers werden voorzien van
gaten en met pezen of palingvellen aan de voet
bevestigd. Archeologen hebben op de bodem van een
Zwitsers meer resten van dergelijke schaatsen gevonden,
welke gedateerd zijn op ongeveer 3000 jaar v.Chr.
|
Daarnaast werden er gelijksoortige vondsten gedaan in onder meer
Rusland, Scandinavië, Groot-Brittannië, Nederland, en Duitsland. In
1174 schreef een klerk (William Fitzstephen) een biografie over
Thomas Becket, waarin een beschrijving voorkwam van enkele populaire
sporten in Londen, waaronder schaatsen.
19e eeuw
In de 19e eeuw waren er drie typen
schaatsen ontstaan: de Hollandse krulschaats, de Zuid-Hollandse
baanschaats en de Friese schaats. De eerste twee werden gebruikt om
te zwieren, de laatste was puur voor het hardrijden. Doordat de
Friese schaats een scherpe punt had ontstonden er gevaarlijke
situaties, waarna als gevolg van diverse verboden een krul aan de
voorkant van het ijzer werd toegevoegd. Hierdoor werden de ijzers
steeds langer, wat meer stabiliteit en dus een langere slag
opleverde. Dit droeg bij aan de populariteit van dit schaatstype dat
men Friese doorloper ging noemen. Rond 1800 werden er al, met name
in Friesland en Groningen kortebaanwedstrijden verreden. Hier was
goed geld mee te verdienen. Op 17 september 1882 werd de Koninklijke
Nederlandsche Schaatsenrijders Bond (KNSB) opgericht als
overkoepelende organisatie voor het schaatsen. Tegenwoordig zijn het
lange- en kortebaanschaatsen, shorttrack, kunstrijden,
marathonschaatsen, schoonrijden, skaten en toerschaatsen
vertegenwoordigd bij de KNSB.

20e eeuw
In juli 1892 werd in Scheveningen besloten tot de oprichting van de
Internationale Schaatsunie. Deze organisatie voldeed aan de behoefte
aan internationale regels. Tijdens het eerste officiële
wereldkampioenschap in 1893 werd
Jaap Eden
de eerste wereldkampioen hardrijden op de schaats. Drie jaar later
volgen er ook wereldkampioenschappen kunstschaatsen. Pas in 1981
volgde shorttrack als derde discipline met een eigen WK.
En…
gelukkig konden we een aantal dagen van december 2008 en januari
2009 terecht op de ijsbaan in eigen dorp en genoten van de heerlijke
winterse sferen op natuurijs, inclusief het óverheerlijke kopje
warme chocolademelk! (Hopelijk laat koning Winter zich ook dit jaar
weer zien…!)
|
|
Te Koop:
Te Koop Gevraagd: Gevonden / Verloren : |
 |
|
Voor al uw kerststukjes
en kransen ook dit jaar weer
bij Roelie Padding,
de breistroeken 62
ook op bestelling tel 320957
|
|
|
|
|
 |
Ook dit jaar weer mooie
kerstbomen.
Van klein tot zeer groot.
Vanaf € 5,=
G. Slomp, Voornweg 21,
Nw-Balinge.
Tel: 321269 of 06-12502143 |
|
|
Kerstbomen te koop
Verschillende hoogtes
€ 7,50 per stuk.
Fam. Stegehuis,
Verl.Middenraai 25, Tel: 321368 |
 |
|
|
 |
Te koop:
Wij hebben nog een mooie Jack
Russel pup te koop (3-kleurig).
Kan ca 15 december weg. (Datum
bespreekbaar).
G. Slomp, Voornweg 21, Nw
Balinge.
Tel: 321296 |
|
|
|
|