Colofon

Kopijadres: Geke Strijker

Meeuwenweg 21a, 7938 PR Nieuw Balinge.

(Let op: stuur uw tekst in een bijlage!)

*Kopij en advertenties inleveren vóór de laatste dag van de maand.

*Het plaatsten van kopij is voor de verantwoordelijkheid van de inzender.

*Anoniem plaatsen van kopij is mogelijk mits de naam van de inzender bij de redactie bekend is.

*Aangeleverde kopij kan geweigerd worden voor plaatsing, dit ter beoordeling van de redactie.

*Plaatsing van kopij wordt geweigerd, indien deze is gericht tegen personen of groepen met het oogmerk van negatieve publiciteit.

*Inwoners van Nw-Balinge mogen kosteloos een kleine advertentie plaatsen

Henk Dijkhuis;      tel: 321230

Geke Strijker;            tel: 321132

Jan ’t Hoen;                tel: 321646

(e-mail adres: geke.strijker@hetnet.nl)

Redactie jeugdpagina:

(e-mail adres :theyoungoneskontakt@yahoo.com)

Van  de  redactie

Inmiddels hebben we alle straten gehad met de vrijwillige bijdrage voor Kontakt. Uw steun was weer geweldig! Een vraag die ons nogal eens wordt gesteld is; “Is deze vrijwillige bijdrage voldoende om Kontakt elke maand weer in de bus te krijgen?”

Graag willen wij u langs deze weg hier natuurlijk het één en ander over vertellen. De inkomsten om Kontakt ‘draaiende’ te houden halen wij ongeveer voor helft uit de advertentiekosten, de andere helft komt van úw financiële bijdrage. Dus zónder deze gift van u zou Kontakt ábsoluut niet kunnen blijven bestaan. Zoals u begrijpt zijn we u daar dan ook zeer dankbaar voor. Oók deze vraag wordt ons wel eens gesteld; wat de onkosten zijn voor een dorpsblad als Kontakt. Natuurlijk varieert dat per maand, omdat de ene uitgave nou eenmaal meer pagina’s telt dan de andere, maar gemiddeld genomen komen de uitgaven van Kontakt zo rond de €450,=  tot  €550,= . Hiervoor hebben we maandelijks een prachtig blad op tafel en, niet in de laatste plaats, waarbij wij als bewoners dan ook daadwerkelijk ‘contact’ houden met elkaar en wij op de hoogte blijven over wat er zoal speelt in ons dorp! Uw financiële bijdrage is dus van cruciaal belang om een dorpsblad als de onze te behouden, wat tot op heden, met uw financiële inzet, ieder jaar weer is gelukt. Daarom proberen we iedereen ook te benaderen voor een gift. U heeft niemand aan de deur gehad en u wilt tóch een bijdrage leveren, dan kunt u dit ook overmaken op bankrekeningnummer 36.94.60.332 van Rabobank Westerbork, t.n.v. Kontakt Nw-Balinge. Zélfs krijgen we ieder jaar donaties van een aantal mensen van buitenaf (oud-Nw-Balingers) die Kontakt graag willen ontvangen. Óók die mensen heel erg bedankt!  Ook een aantal clubs verenigingen die hun financiële bijdrage hebben geleverd, bedankt voor uw steun.

Én…… wij willen van deze gelegenheid gebruik maken om de mensen te bedanken die ons hebben geholpen met het lopen van een route met deze jaarlijkse lijstcollecte voor Kontakt. Al is het misschien niet het ‘leukste werk’, tóch wordt er in de meeste gevallen zonder aarzelen “JA” gezegd op de vraag van onze kant als ze hieraan hun medewerking willen verlenen. Daarom willen wij; Anneke Kroezen, Jennie Hekker, Laura Wielink, Anneke Oelen, Henriëtte Kreeft, Petra Sok, Heidi Koekoek, Sandra Hidding, Bennie Smale, Jan Stegehuis en The Young Ones nogmaals heel hartelijk bedanken voor hun inzet! Samenwerken werkt!

Voor u allen rest ons te zeggen: nogmaals hartelijk dank, waarbij wij u en de uwen hele fijne feestdagen en een goed en gelukkig 2010 wensen! Veel plezier bij het lezen van Kontakt december 2009.

Met vriendelijke groet, de redactie; Jan, Henk, Jannie, José en Geke.

Kunstmenu groep 1/2

In november hebben we twee keer dansles gehad van juf Karin. Dit was in het kader van het Kunstmenu. We zijn met juf Karin ‘op reis’ geweest naar Amsterdam. We hebben in verschillende voertuigen gezeten. En dat alles op muziek. Ook hebben we onze namen gedanst. Het waren erg leuke lessen.

Bezoek Pietenklooster door groep 1/2

Op maandagmiddag 30 november, zijn we samen met de ouders van de werkgroep Sinterklaas, naar het Pietenklooster gegaan. Voor die tijd, hebben we met ons allen een broodje gegeten in de klas, omdat we al om 13.10 uur werden verwacht in Hoogeveen.

Terwijl we aan kwamen lopen, stonden de pieten al voor het raam naar ons te zwaaien. Coole piet deed heel gevaarlijke dingen in een open raam.

In het klooster hebben we heel veel van het pietenleven gezien, zoals een fietsenmaker die pepernoten uit een band moest halen (en wij mochten helpen), oefenen in het pakjes in de schoorsteen gooien, profpiet was er met speciale drankjes en we mochten allemaal met een piet op de foto. De vul(tandarts)piet was er, die tanden vulden met pepernoten. Tenslotte kwamen we bij Sinterklaas, waar we een liedje voor hebben gezongen. Buiten stond Amerigo op ons te wachten.

Het was echt een supergeslaagde middag.

Schaatsen met een echte kampioene!

Op donderdag 25 en vrijdag 27 november hebben de groepen 3 t/m 8 geschaatst in Balinge. Niet op natuurijs…..maar op een kunstbaan met kunststof schaatsen.   Een initiatief van de KNSB.  En , een van de trainers was een professionele schaatsster, Barbara de Loor!

Het weer zat vooral op vrijdag niet echt mee, af en toe viel de regen met bakken uit de lucht, maar de kinderen vonden het geweldig leuk! Ze mochten  allerlei spelletjes en trucjes doen, onder begeleiding van gezellige muziek.

Na afloop was er welverdiende warme chocolade melk, koek en een prachtige ijsmuts!

Alle organisatoren, ontzettend bedankt!  En nu maar hopen op een mooie”echte” winter,met veel natuurijs! 

Prettige feestdagen

Langs deze weg willen wij iedereen  prettige feestdagen toewensen. Alvast een gelukkig en gezond 2010. Jongens en meisjes voorzichtig met vuurwerk en tot maandag 4 januari.

Iedereen die op welke wijze dan ook zijn of haar steentje heeft bijgedragen aan de activiteiten en het onderwijs aan onze school. Hartelijk dank daarvoor. Wij hopen van 2010 net zo’n goed en gezellig jaar te maken als 2009 en elkaar te blijven ontmoeten in Nieuw Balinge. Want samen kunnen we veel.

Peuterspeelzaal Duimelot.

Sint maarten net weer achter de rug en nu staat  sinterklaas weer voor de deur. Ook voor de peuters is het allemaal weer heel spannend! We zijn al weer druk  bezig met leuke werkjes over sinterklaas en ook de liedjes worden weer heel hard meegezongen. De glijbaan wordt als stoomboot omgetoverd en ook de pieten-petten en sinterklaaspakjes worden weer goed gebruikt.

En de brandweer petten worden om geruild voor zwarte pieten petten.

Heel leuk en gezellig allemaal.

Ook zijn we alweer naar de gymzaal geweest wat ook altijd een groot succes is bij de peuters. Vrijdag 4 december zullen ook de peuters de sinterklaas opwachten bij het dorpshuis en dan zelf sinterklaasfeest vieren in de peuterzaal.

AFSCHEID …………..

Ik heb mijn school verlaten! Heel lang was ik verbonden aan de christelijke basisschool in Nieuw Balinge. Als beginnend leerkracht kwam ik in 1981 als stimuleringsleerkracht lesgeven in de, toen nog, klassen 1 tot en met 6. Alleen de kleuters had ik niet. Ik gaf les aan groepjes leerlingen of verving een leerkracht die op dat moment dan een andere taak had. Dit deed ik twee jaar. Toen vertrok meester Katje en mocht ik zijn klassen overnemen. Dat was de combinatieklas 3 / 4, wat nu groep 5 /6 is. Dit waren mooie jaren. Deze leeftijdscategorie sprak mij erg aan en ik had nu mijn eigen klas. In 1988  moesten wij overgaan tot de combinaties 1 / 2, 3 / 4 / 5 en 6 / 7/ 8, omdat het leerlingenaantal was gekrompen. Ik kwam terecht in de combinatiegroep 3 / 4 / 5. Het eerste jaar was dit een groep van 27 leerlingen. Dat was een zeer druk jaar.

Vervolgens kromp het leerlingenaantal verder door de oprichting van de reformatorische school. Dit heeft ons helaas een behoorlijk aantal leerlingen gekost. Daarna is het leerlingenaantal een aantal jaren stabiel gebleven. De laatste tien jaar liep het echter langzaam maar zeker terug en de laatste jaren ging dit zelfs heel snel. Toen leefden wij in de ‘wetenschap’ dat het eens afgelopen zou zijn met De Morgenster. Teleurgesteld werden wij in mensen waarvan wij dachten en verwachtten dat zij hun kind wel naar onze school zouden sturen. Boos en verdrietig waren wij als het dan anders uitpakte dan wij hoopten. Toch respecteren wij de keuze van de ouders, want iedere ouder is vrij om de juiste school te kiezen voor zijn/haar kind. Welnu, de ouders van Nieuw-Balinge hebben gekozen en zie hier  het resultaat: De Morgenster draait haar laatste jaar! Dat gegeven dwingt alle betrokkenen tot het maken van een keuze. Voor ouders is dat de keuze naar welke school hun kind gaat en wanneer. Ook als leerkracht ga je nadenken over je eigen situatie. COG-Drenthe is verantwoordelijk voor het personeel en een baan op een andere COG-school is dan ook verzekerd. Maar wil je dat ook of wil je juist nog iets heel anders? Jaren geleden heb ik mijn bevoegdheden voor Nederlands, 2^e en 1^e graad, al gehaald in de hoop daar ooit nog eens iets mee te kunnen gaan doen. Dat moment is nu aangebroken. Ik word per 1 december docent Nederlands aan CSG Dingstede in Meppel. Dit is voor mij een nieuwe uitdaging al neem ik met pijn in mijn hart afscheid van De Morgenster. Hier heb ik toch heel veel jaren met veel plezier gewerkt. Lief en leed, geboorten en helaas ook sterfgevallen, heb ik met velen gedeeld. Hier ligt een groot en belangrijk deel van mijn leven. De huidige ouders en ook de ouders van het verleden wil ik hartelijk bedanken voor de prettige samenwerking en het in mij gestelde vertrouwen. Ik heb dit altijd als heel waardevol ervaren. Er waren veel spontane, open en positieve contacten.

Ook de leerlingen ben ik veel dank verschuldigd. Ik vind de leerlingen zeker niet lastiger dan vroeger. Ze zijn doorgaans zeer gemotiveerd en betrokken bij hun schoolwerk en op elkaar. Wij hebben samen veel plezierige momenten mogen beleven.   

En dan zijn daar nog de collega’s. Zij zijn zeker een van de oorzaken dat ik zolang in Nieuw-Balinge ben gebleven. Het team is een hecht team en ook al zijn we heel verschillend, we streefden samen dezelfde doelen na. Ik wil de collega’s heel hartelijk bedanken voor de jarenlange, zeer prettige en inspirerende samenwerking. Ik zal mijn collega’s missen.

Als laatste wil ik nog bedanken alle niet direct betrokkenen van De Morgenster. Mensen met wie ik in de loop der jaren contact had in verband met buitenschoolse en andere activiteiten.

Officieel afscheid nemen doe ik nu niet. Dat zal ik graag aan het eind van het schooljaar doen, tegelijk met mijn  collega’s, bij het sluiten van De Morgenster.

Ik wens u allen alle goeds.

Een hartelijke groet, Emmy Botter

  De-pen-doorgeef-pagina

Mededelingen van het dagelijks bestuur van ‘de Heugte’

De maand december staat weer voor de deur, dat betekent dat er weer veel activiteiten in ons dorpshuis zullen plaats vinden.

In de afgelopen maand is de verbouwing van Nico zijn kantoor voltooid . Met behulp van vrijwilligers is het muntenverkoophok , omgetoverd tot een mooi functioneel en centraal gelegen werkruimte voor onze beheerder. Met dank aan alle vrijwilligers , die dit mogelijk hebben gemaakt.

Ook Andre Mol heeft zijn intrek genomen in zijn nieuwe administratiekantoor, die door het dorpshuis aan hem word verhuurd.

Er is een nieuwe kassa aangeschaft, het is de bedoeling dat straks iedere vrijwilliger er gebruik van gaat maken. Wij doen dit in kleine stapjes , zodat iedereen er vertrouwd mee kan raken. Wij zijn van mening dat dit straks veel voordeel zal opleveren.

Er is door de werkgroep Toekomstvisie De Heugte een flyer samengesteld. In deze flyer staat alles in over De Heugte. Het is de bedoeling dat buiten Nieuw-Balinge meer bekend wordt over de mogelijkheden die De Heugte te bieden hebben bv , bedrijfsfeesten, vergaderingen, bruiloft etc. We hopen dat deze flyer in de toekomst een positief effect zal hebben op onze exploitatie.

De Heugte moet in de toekomst ook vooruit kunnen. Iedere inwoner van Nieuw-Balinge krijgt ter zijner tijd de flyer in de brievenbus.

Ook dit jaar zijn we op 24 december open vanaf 16.00 uur voor het OPSTEKEN.

Op oudejaarsdag bij het carbid-schieten is ons dorpshuis open vanaf 16.30 uur tot 19.00 uur. De keuken blijft dan wel gesloten.

En natuurlijk is het Dorpshuis oudejaarsavond vanaf 01.00 uur  open. Wij hopen als bestuur dat het jaar 2010 ook een goed jaar zal worden , maar dat kunnen we niet alleen.

Hebt U een idee of suggestie ,of wilt U wat organiseren, schrijf het op , en gooi het in de ideeënbus , die vanaf de 2^de week in januari in de hal van het dorpshuis zal staan.

Verder willen wij iedere vrijwilliger bedanken die dit jaar geholpen heeft, om het Dorpshuis draaiende te houden.

Lijkt het je wat om ook vrijwilliger te worden, geef je dan op bij Nico of een van de bestuursleden.

Het bestuur wenst iedereen Fijne Kerstdagen en Gelukkig Nieuwjaar. 

Wandelen naar de Hooglanders op het Mantingerveld.

Op donderdagmiddag 5 november jl konden belangstellenden uit Nieuw Balinge e.o. mee op excursie naar de schotse Hooglanders op het Mantingerveld.  Om twee uur die middag zouden we vanaf ‘de Heugte’ vertrekken. Ondanks de regen was de opkomst redelijk te noemen.

Allen hadden we onze ‘stoute’ laarzen aangetrokken en zijn we met 11 personen,  waaronder  Rob vd Es en André Donker van Natuurmonumenten, richting het Mantingerveld gegaan, op weg naar een ontmoeting met…Schotse Hooglanders!

De runderen hadden zich verschanst midden op het Mantingerveld. Dat betekende voor ons een fijne warming-up én wat tijd om elkaar wat ‘moed’ in te spreken. Vooral André kon wat dat betreft deze moed er flink in houden.

Al pratend togen wij allen richting de Hooglanders die ons, naar het leek, al op stonden te wachten. Het rammelende geluid van knikkende knieën waar de heren van NM op gerekend hadden, bleef uit. Rustig liepen we over het veld, richting de Hooglanders, die in de verte zichtbaar werden.

Een groep van c.a. 15 tot 20 grote en kleinere runderen stonden heerlijk rustig te grazen en genoten, net als wij, van de prachtige omgeving.

André en Rob gaven uitleg over de Hooglanders en de omgeving. *Dieren handelen uit instinct. Het is aan de mens het zintuig verstand te gebruiken. Om niet brutaal naar moeder en kalf te lopen, of om het pad te willen ‘opeisen’ waar nou juist de runderen vertoeven.

 *Runderen zijn van aard nieuwsgierig. Als ze ‘iets vreemds’ opmerken, willen ze er meer van weten. ‘Iets vreemds’ kan zijn, wandelaars die (bv. door angst) eigenaardig en aarzelend gedrag vertonen. Dit kan een reden zijn waarom zo’n beest evt. op je toe zal komen lopen. *Zorg dat je om de kudde heen loopt en niet midden door. Ze zullen denken dat ze uit elkaar gedreven worden, wat ze niet willen. * Of natuurlijk moeder en kalf. Logisch, welke moeder komt niet voor haar kroost op. Ook mama Hooglander. Blijf hier dan uit de buurt. Eveneens in dit geval is het weer aan de mens om het verstand te laten werken. Ook in dit geval geldt de regel; laat elkaar met rust en loop er gewoon omheen. Het veld is ruim genoeg voor mens én rund.

Inderdaad, zo van dichtbij zijn het prachtige dieren om te zien. Tegelijkertijd wordt het je duidelijk waarom velen bij deze dieren ver uit de buurt blijven.

De reden hiervan is natuurlijk voor een groot deel het uiterlijk van de beesten. Toch zijn ze niet agressief en  zeer geschikt om in te zetten als grazers en zijn niet veel zorg nodig. Kortom, voor de gemiddelde Hooglander is de uitspraak ‘ruwe bolster, blanke pit’ van toepassing.

Ondanks de regen, was het een hele mooie, maar vooral leerzame middag!

Als groep hebben we d.m.v. deze excursie deze prachtige runderen beter leren kennen.  Met dank aan Rob en André.

Volgend voorjaar zal deze excursie herhaalt worden. De aankondiging hiervan zal t.z.t vermeld worden in Kontakt.

Geke Strijker.

Uitnodiging: Project  Monitoren Mantelzorg, d.d. 8 december, komt Thea Hut om 19.30 uur in de Heugte, om voorlichting te geven over het Projekt Monitoren Mantelzorg.

Mantelzorg is de zorg voor chronisch zieken, gehandicapten en hulpbehoevenden door naasten: familieleden, vrienden, kennissen en buren. Kenmerkend is de reeds bestaande persoonlijke band tussen de mantelzorger en zijn of haar naaste. Daarnaast gaat het om langdurige zorg die onbetaald is.
In Nederland zijn er 3,7 miljoen mensen die voor een ander zorgen. Zo'n 750.000 mantelzorgers zorgen meer dan 8 uur per week en langer dan 3 maanden voor een ander (bron: Mezzo). In de Gemeente Midden-Drenthe zijn volgens de statistieken ruim 4000 mantelzorgers actief!

De meeste mantelzorgers vinden het vanzelfsprekend om voor hun naaste te zorgen, maar lopen wel tegen tal van problemen aan. Zo is het bijvoorbeeld moeilijk om de zorg te combineren met een betaalde baan, is het moeilijk om de zorg tijdelijk over te dragen en maken veel mantelzorgers extra kosten.

Om te voorkomen dat mantelzorgers overbelast raken, is het vroegtijdig opsporen van en hulp bij problemen van belang.

Onlangs is in de Gemeente Midden-Drenthe daarom het project “Monitoren Mantelzorg” van start gegaan. Dit project heeft o.a. als doel:

-       -Het geven van informatie, advies, respijtzorg en praktische hulp om overbelasting en sociaal isolement te voorkomen.

-       Het inventariseren van wensen en behoeftes van mantelzorgers ten behoeve van het ontwikkelen en organiseren van een passend lokaal aanbod voor ondersteuning.

Het project heeft een looptijd van 1 jaar en richt zich op mantelzorgers van alle leeftijden, dus ook op kinderen en jongeren die bijvoorbeeld een gehandicapte of zieke huisgenoot hebben. Het project wordt uitgevoerd door de SWO-MD, in samenwerking met het Contactpunt Mantelzorg Midden-Drenthe.

Het opsporen van mantelzorgers gebeurt op de volgende manieren:

-door voorlichting in diverse plaatsen, op diverse bijeenkomsten

-door samenwerking met huisartsen, thuiszorg, scholen, St. Welzijn, etc.

-door samenwerking met St. Welzijn Ouderen en seniorenvoorlichters

-via posters

-via brochures

-via persberichten

-via de website

Kent ú iemand die mantelzorg verleent, bent u zelf mantelzorger of wilt u gewoon wat meer informatie over mantelzorg of over het project?

Komt u dan dinsdagavond naar de Heugte, U bent van harte welkom!

Thea Hut, Projectleider Monitoren Mantelzorg, Tel. 06-13 36 11 11 of via één van de Zorgloketten:   Beilen 0593-541333, Smilde 0592-480048, Westerbork 0593-333920,      Email: info@mantelzorgmiddendrenthe.nl  www.mantelzorgmiddendrenthe.nl (inoprichting)

Het gebeurde in Zweden, in het gedeelte dat zo dicht bij de koude Noordpool ligt, dat de winter er wel drie maal zo lang duurt als hier. Het is een boze, ijzige winternacht en alles ligt onder een dikke sneeuwlaag verborgen. De dagen zijn kort en omstreeks het midden van de winter zo kort, dat het haast geen dag meer genoemd kan worden. Voor het goed en wel licht is geworden, komt de avond al weer. Er zijn allerlei gevaren: felle vrieskou en sneeuwstormen... en wolven soms. Maar de mensen die daar in 't hoge Noorden wonen zijn aan al deze dingen wel gewend en ze weten niet anders of de winter hoort zo. De hoge, rotsige bergen... de grote stille dennenbossen... hoofdwegen en landweggetjes... steden en boerendorpjes... alles dik onder de sneeuw. Dan moet je met sleden of ski's naar school, naar de kerk, naar de stad om te winkelen of op bezoek bij familie.

Een Zweedse boer spant zijn paard voor de slee om zo'n tocht naar de stad te maken. Hij gaat dingen kopen voor Kerstmis, want in zijn eigen dorpje zijn geen winkels waar je zoiets kunt kopen. Zijn vrouw staat bij hem en helpt met het inspannen van het paard. Het paardje trappelt van ongeduld; het heeft de frisse buitenlucht geroken en het hinnikt van plezier. "Waar wil je de boodschappen in doen?" vraagt zijn vrouw. De man krabt zich eens achter de oren, terwijl hij zijn gezicht vol rimpels trekt. "Drommels, dat zou ik bijna vergeten. Goed dat je het zegt moeder. De kist van verleden jaar hebben we niet meer. Zou ik de regenton nemen? Die gebruiken we toch voorlopig niet meer." "Welja," zegt de vrouw. "Neem de ton mee. Wacht, ik zal je helpen om hem op de slee te krijgen. Zul je er om denken dat je voor donker weer thuis bent? Laat me nou niet ongerust over je hoeven te worden." "Je moet niet zo gauw ongerust zijn," lacht de man. "Natuurlijk ben ik voor donker thuis! Zover is het toch niet! Dan steken we alle kaarsjes aan en gaan we kerstfeest vieren rondom de boom. Wat zullen de kinderen blij zijn. Ik verheug me er echt op!"

Vlug springt de man op de slee en voort gaat het over de harde glinsterende weg in de richting van de stad waar de mooie winkels zijn.

't Paardje is niet jong meer, maar het is goed gevoed en uitgerust en het draaft over de weg dat het een lust is. Een ijzig koude wind snerpt de man langs de oren. 't Hindert hem niet. Hij is zo blij, dat hij overal tegen kan. Hij denkt aan het kerstfeest dat ze weer zullen vieren. Het roodgloeiend opstoken van de kachel. 't Kerstverhaal voorlezen, samen mooie kerstliederen zingen en alleen maar warme, gelukkige gezichten. "En voor moeder koop ik ook wat," zegt hij tegen de achterkant van zijn paard. "Voor zichzelf heeft ze natuurlijk niets op het boodschappenlijstje geschreven; zichzelf heeft ze natuurlijk weer vergeten. Maar het zou wel vreemd zijn als ik in de één of andere winkel niet iets ontdek waar ze blij mee zal zijn." 't Paard zwaait vrolijk met zijn staart. Het is net alsof hij zijn baas begrijpt. Ze zijn aan elkaar gewend geraakt, al deze jaren.
"Het is maar goed," zegt de man, "dat ik de regenton heb meegenomen. Daar doe ik al die boodschappen makkelijk in en dan hoef ik niet bang te wezen dat er op de terugweg iets uitvalt."
Het paard huppelt bijna over de weg. Zijn adem vliegt als een dampwolk naar achteren. Af en toe briest hij; dan lijkt het wel of er water uit zijn neusgaten spuit. De zon komt even door de wolken en de slee rijdt door een toverwereld. De sneeuw flonkert alsof zij met goud bestrooid is. De wind fluit iets minder scherp om de slee. De man knalt vrolijk met zijn zweep. Hij voelt zich erg gelukkig!

In de stad is het druk, maar met de boodschappen gaat het vlot. De boer merkt het wel dat de mensen uit de stad lachen om die grote regenton, maar de man lacht zelf vrolijk mee. "Ja man," zegt hij tegen de bakker, bij wie hij het laatst komt, "Ik moet er nog een heel eind mee rijden en ik moet er niet aan denken dat ik wat zou verliezen."
"Ja, en voor de wolven is mijn krentenbrood veel te goed!" grapt de bakker.
Nu kijkt de man opeens heel ernstig en strak. "Met de wolven moet je niet spotten!"zegt hij.
"Ben je ze wel eens tegengekomen op de weg?"
"Nee, gelukkig niet!"
"O, zo. Nou, ik wel en dat was geen grapje, dat kan ik je wel zeggen."
Ja, dat kan de bakker zich wel voorstellen. Een wolf! Hu... Maar nu moet hij vlug naar zijn winkel terug en de boer moet haast maken om thuis te komen. Hij haalt zijn verkreukelde boodschappenbriefje te voorschijn. Het is er met dat briefje niet beter op geworden. Het is gescheurd en vies geworden en het ruikt sterk naar tabak. Maar alle dingen zijn doorgestreept. Dat is dus in orde. En voor moeder, die zichzelf altijd vergeet zitten nog drie extra pakjes in de ton. Daarover heeft hij nog het meest plezier. Wat zal ze kijken!
Plotseling kijkt hij naar de hoge torenklok en bekijkt daarna bezorgd de lucht. De zon is allang weggetrokken. Er komen grauwe wolken aandrijven. Brengen die nog meer sneeuw misschien? 't Kan best. Er is een strenge winter voorspeld. In ieder geval zal het vandaag nog vroeger donker zijn dan anders.
"Ik ga nergens meer langs om een kop koffie te drinken,"zegt de man tegen zijn paard. "We gaan gauw naar huis, Bles. Thuis krijgen we wel weer eten en drinken, wat jij!"

Voort gaat het nu weer over de witte straten. In draf de stad uit, een paar dorpjes door, die bijna aan de stad zijn vastgegroeid en dan de grote witte eenzaamheid in. Daar, heel in de verte, staat het bos als een hoge, donkere muur. "Vort Bles! Vort! Achter het bos ligt ons dorp. Daar is het huis met moeder en de kinderen. Daar gaan we kerstfeest vieren. Dat bos is maar niks als het nacht is. Maar, we halen het nog wel. Als jij je best maar doet. Vort, Bles!"
't Paardje trippelt uit alle macht. Het open witte sneeuwveld door, het grote stille bos in. De man heeft het gevoel dat achter hem een grote deur dichtvalt wanneer hij het vos inrijdt. Het is al donker tussen de stammen van de bomen.
Kan het ergens zo geruisloos en geheimzinnig zijn als in een groot, Zweeds sneeuwbos? Het lijkt of er iets tegen je spreken wil en toch is er geen stem! Er breekt een tak door de zware sneeuw. De sneeuw glijdt met scherp geritsel omlaag, de tak blijft omgekeerd hangen tussen de andere takken. Plotseling rilt de man op zijn slee. Hij rilt niet van de kou deze keer. Er is iets in het donkere bos, iets dat hij niet kan verklaren. Was hij maar vast thuis!
"Kom Bles, laat zien wat je kunt. Ik wil kerstfeest vieren met moeder en de kinderen. Doe je best Bles, dat we gauw het bos uit zijn! Het is hier niet pluis Bles!"
Wat is dat daar... aan de kant van de weg? Een klein zwart ding, dat langzaam voortbeweegt. Wat kan het zijn? "Vort Bles! Snel er langs!"

De zweep knalt, strak staan de teugels. De slee schiet het zwarte ding voorbij. Even kijkt de boer opzij, naar beneden. O, 't is een oude vrouw. Een heel oud en arm, kromgegroeid vrouwtje. Tijdens het voorbijrijden kijkt de boer even. De oude vrouw kijkt naar de slee met smekende ogen.
"Nou, die is vast niet goed wijs," zegt de boer tegen de paardenrug. "Die is stapelgek, kun je wel zeggen. Weet dat oude mens niet dat er wel eens wolven zijn in deze bossen? Wie gaat er nu tegen de avond het bos in. Nou ja, moet ze zelf ook maar weten. Ik heb er niks mee te maken. Vort Bles, we gaan gauw naar huis, kerstfeest vieren!"
Kerstfeest? De boer schrikt opeens voor het woord dat hij de laatste dagen al zo vaak heeft gebruikt. Kerstfeest, kerstfeest. Iedereen zegt het tien, twintig keer op een dag. Je denkt er haast niet meer bij. Kerstfeest vieren? Wil jij kerstfeest vieren? Jij, die een arm, weerloos oud vrouwtje wilt laten verscheuren door de wolven?! Wou jij kerstfeest vieren?

"Ho!" roept de boer opeens luid tegen zijn paard. Hij schrikt van zijn eigen stem, die schalt door het bos. Meteen trekt hij zo hard aan de teugels, dat het beestje ook schrikt. Zijn hoeven glibberen over de gladde weg. 't Gooit de kop wild achteruit. "Ho Bles! We moeten keren, jong! We moeten dat oude mensje oppikken. Zó kan ik geen kerstfeest vieren!"

Voorzichtig trekt hij aan de teugels... ja... ja... toe maar... toe maar... ja. Best beestje hoor! Dan gaat het snel terug tot waar het mensje nog strompelt in de sneeuw. Verrast kijkt ze de boer aan, die bij haar halt houdt. "Stap op," zegt hij kortaf. "Stap gauw op de slee. Onderweg kun je me wel vertellen waar je heen wilt."
't Oude vrouwtje gaat zitten. "Baas, baas, wat ben ik je dankbaar... Wat ben ik je dankbaar!" Ze trekt haar doek vaster om de magere schouders en geniet van de snelle, veilige rit. Ze vertelt dat ze naar haar kleindochter op weg is, die heeft een kindje gekregen... Maar geld om zich te laten rijden heeft ze niet. En ze heeft niemand anders op de hele wereld dan die ene kleindochter. Al de anderen zijn dood.
"Wat een stakker," denkt de boer. "Nou ja, ze zit nu tenminste veilig in de slee."
"Vort Bles! Zie je wel hoe donker het tussen de stammen wordt? We zijn veel tijd kwijtgeraakt, Bles! Dat halen we niet zo gemakkelijk weer in.!"

De sneeuw kraakt onder de slee, de wind fluit, de stille bomen kijken droevig de reizigers na, alsof ze een geheim weten, dat ze niet zeggen kunnen. Weer rilt de boer. Hij geeft zijn paard nog een tikje met de zweep. Waren ze het bos maar uit! Buiten op de vlakte is het lichter! Daar kun je, heel in de verte het dorp al zien liggen. "Vort Bles! Vort!" Plotseling komt er, boven het geluid van sneeuw en wind uit, een hoge, langgerekte toon dichterbij. Uit de diepste diepte van het bos komt die toon.

 Man, vrouw en paard horen hem tegelijkertijd. Ze krimpen ineen. Wat ze horen is het geluid van wolven die een achtervolging beginnen. Wolven! Wolven! Een groep hongerige, bloeddorstige wolven!
"Vooruit Bles! Vooruit! We moeten kerstfeest vieren thuis met moeder en de kinderen! Ze wachten op ons, Bles! Ze kijken naar ons uit!"

Nog nooit heeft het kerstfeest hem zo wonderlijk geleken als nu, nu hij het misschien wel nooit meer vieren zal! Nooit meer, omdat hij dood in het bos zal liggen... dood en verscheurd... door wolven verscheurd. Vort Bles! Vort!
Weer snijdt een scherp wolvengejank door de koude winterlucht. Dichterbij zijn ze al gekomen. Hoor, hoor!! 't Geluid komt dichterbij. Geen dier in de wildernis loopt zo snel als een hongerige wolf in een troep. De oude vrouw komt wat overeind. Ze rekt haar hals. Haar oude gezicht ziet er bezorgd uit. Ze heeft het geluid van de wolven wel begrepen. Ze weet wel, waarom de boer zijn paard plotseling zo voortzweept. De wolven komen! Ze hebben honger en ruiken het spoor van mensen en dieren.
't Grootste en wreedste gevaar van de eenzame sneeuwbossen komt snel als de wind dichterbij! 't Oude vrouwtje zucht diep en smartelijk. Ze vouwt haar magere handen, het is het enige dat ze kan doen. De boer hoort de oude vrouw zuchten. Bijna was hij haar vergeten door de spanning, maar nu weet hij het weer. Natuurlijk, dat ouwe mensje dat hij moest oppikken langs de kant van de weg! Eigenlijk is het haar schuld dat ze nu door de wolven worden overvallen. Háár schuld, dat ze tijd zijn kwijtgeraakt. Háár schuld, dat het paard nu langzamer loopt. Het beest is al oud en heeft nu op de terugweg een dubbele vracht. Waarom is hij ook zo dom geweest!? Waarom heeft hij al die kostbare minuten verknoeid?!"
Vort Bles! Vort! Ik sla je met de zweep! Ik ransel je... Ik móet thuiskomen!"
Dáár, alweer de wolven. En weer dichterbij! In het dichte onderhout beginnen bevroren takken te kraken. Vurige ogen glinsteren groenachtig tussen de stammen, open bekken, tongen hangen naar buiten. "Vort dan toch Bles, vort! Het gaat om ons leven!" Een zweepslag knalt door de koude lucht. Maar 't was niet nodig geweest. Het paard heeft de doodsvijand al geroken. Met wijd open gesperde neusgaten en rollende ogen rent het voorwaarts, trillend over zijn hele lijf. Zo heeft de boer nog nooit een paard zien lopen. Wat kan er nog gedaan worden om het leven te redden? "De pakjes!" roept de boer tegen de oude vrouw. Zijn stem is schor van ellende. "Haal de pakjes uit de ton! Gooi ze één voor één naar de wolven. Misschien houdt het ze tegen. 't Kan ons redden!"
"Ja baas, ja, ik zal het doen baas." Haar bevende handen voelen al in de ton. Een groot vierkant pak... 't Rammelt.

De blokkendoos, weet de boer. Daar gaat het pak al, midden tussen de wolven. Die blijven staan... verdringen elkaar... Ze ruiken de mensenlucht en scheuren woest het papier uit elkaar. Ze zetten hun sterke roofdiertanden erin, maar... 't Is bedrog! En verder holt de hongerige troep... de warme lucht van mensen en een paard in de neus... Ze naderen dichter en brutaler dan zo-even. Een tweede pak vliegt uit de slee... daarna een derde... een vierde. Speelgoed, een brood, koek, kerstboomkaarsen... Ieder pakje geeft een kans op redding.
"Vort Bles! Vort!" Wat is dat bos eindeloos groot! Stille, droeve bomen in eindeloze rijen. Takken die doorbuigen onder de sneeuw. Wintermist tussen de stammen. O, wat zijn vrouw en kinderen ver weg! En Bles wordt zo moe met zijn dubbele vracht. Brutaler en brutaler worden de wolven. 't Is net of ze merken, dat het paard moe wordt. Hun bekken hangen open... hun ogen blikkeren... hun keel stoot hijgende geluiden uit... Het is of ze weten, dat ze het gevecht zullen winnen.

Een dubbele vracht! De man moet er steeds aan denken. 't Hamert in zijn gloeiende kop. Een dubbele vracht... een dubbele vracht... Het is haar schuld... haar schuld. Als ik niet had hoeven terug te rijden... haar schuld... haar schuld.
Plotseling komt er een vreemd gedachte bij hem op. Een gedachte om koud van te worden, maar toch... de gedachte laat hem niet los: Ik gooi dat wijf eraf! Laten de wolven haar opvreten! In de tijd dat ze met haar oude botten bezig zijn ben ik gered. Zij heeft niemand meer op de wereld! Ik heb vrouw en kinderen! Ze wachten op me. Ik moet thuis kerstfeest vieren! Kerstfeest vieren?! Jij?! Wou jij thuis kerstfeest vieren?!
Als je eerst een arm oud mens hebt vermoord? "Nee, nee! schreeuwt de man plotseling het bos in. "Nee, nee, nee!!"

Maar de wolven komen steeds dichterbij. En er zijn er zoveel. En de ton is leeg, tot op de bodem. Ja, juist... de ton is leeg. Sneller dan de wolven schieten de gedachten door het hoofd van de boer. Alle slechte gedachten zijn nu verdwenen. Hij denkt in zichzelf: "Ik moet het doen, maar... het is zo moeilijk!" Nu zitten de wolven vlak achter de slee. Eén van de ondieren waagt een sprong, maar schrikt nog terug. Anderen wijken opzij af... Ze willen ons omsingelen, denkt de man vaag, dat is de manier van die gluiperds. "Neem de teugels, " zegt hij plotseling tegen de oude vrouw. "Hier, hou stijf vast! Bles weet de weg."
"Baas, baas... wat ga je nou beginnen? De man luistert niet meer. Hij staat rechtop in zijn slee. Nu neemt hij de lege ton en slingert hem met zijn sterke armen eruit... op de weg... Dan springt hij zelf uit de slee, grijpt de ton, kruipt erin en zet de ton over zich heen. 't Gaat zo snel! De wolven zijn even teruggedeinsd, voor een ogenblik. Nu echter ruiken ze de warme mensenlucht binnen in de ton. Ze verdringen elkaar, ze krabbelen en snuiven en janken van de honger. Binnen in zijn donkere gevangenis hoort de man de dieren bezig; hij ruikt hun adem door de duigen heen. In doodsangst klemt hij de wanden van de ton tegen de grond. Zijn handen bloeden ervan. Wat hindert het! Als hij maar het leven eraf mag brengen. Laat me veilig thuiskomen, denkt hij. Laat er een wonder gebeuren!
Hoog boven hem ruisen de dennenbomen in de avondwind die van de bergen komt. Zware kluiten sneeuw vallen omlaag; op de ton, op de wolven. Die schrikken even, rennen weg, maar komen al gauw weer terug. Het gekrabbel en gesnuif begint opnieuw... steeds ongeduldiger raast de bende om de ton. "O, laat me toch veilig thuiskomen!"

't Paard is inmiddels op hol geslagen. 't Loopt zoals het nog nooit gelopen heeft. Met vier benen tegelijk springt het op van de grond; de slee schudt en bonkt achter hem aan, het paard merkt het niet. Een poosje nog klemt de oude vrouw in doodsangst haar magere handen om de teugels. Dan kan ze niet meer. De teugels glippen haar uit de handen. Ze zakt ineen op haar bank en valt flauw. De spanning is teveel voor haar geweest. Ze merkt er niets van dat de slee het open veld bereikt. Ze voelt niets van de winterse wind, die scherper dan eerst om haar oren fluit. Ze voelt niet dat haar hoofd heen en weer bonkt tegen de harde bank. Ze weet niet meer van de boer, die voor háár van de slee sprong.
De slee met zijn vreemde last nadert het dorp... het paard rent maar door.
In het dorp staat de moeder met haar vier kinderen midden op de weg. Bezorgd kijkt ze naar de lucht, die sneeuwstorm voorspelt. Dan tuurt ze weer in de richting van het bos, dat een donkere blauwzwarte muur lijkt. Een buurman heeft haar gewaarschuwd; er zijn wolvensporen gevonden... een paar dagen geleden... Ver weg... zeker... maar wolven zijn zo vlug en de strenge winter heeft ze hongerig en wreed gemaakt.
"Komt vader nog niet, moeder?," vraagt het kleine meisje. "Nee liefje, nog niet. Maar straks hoor! Straks komt vader thuis met de slee!"
"En dan gaan we kerstfeest vieren," zegt Arndt. "Fijn joh, alle kaarsjes aan... en dan zingen en koek eten... hč moeder?"
"Zingen?" denkt de vrouw wanhopig, "en kerstfeest vieren?"
't Is allemaal zo ver weg... ze is bezorgd om haar man... om de wolven... om het donker en de sneeuwstorm. Er is gevaar!
O, zeker er is gevaar. Ze voelt het duidelijk. Ze wringt haar handen. "Daar, daar!"Daar komt de slee. "Moeder, kijk dan, daar komt vader! Zie die oude Bles eens draven!"
Het lijkt de moeder een wonder. 't Is alsof de zon door de wolken breekt. "Vader, vader!" juichen de kinderen. Ze steken hun handen op en dansen van plezier. Daar is bles al. Daar staat hij stil. 't Schuim druipt hem van zijn bek. Zijn ogen draaien wild en hij beeft over al zijn leden. "Vader! Vader!" Maar... in plaats van een grote sterke vader zit daar een oude, gebogen vrouw in de slee. Een arm, oud stukje mens, dat nu met grote moeite de ogen opslaat en verward rondkijkt. Moeder schudt het oude vrouwtje ruw bij de arm. De buren komen naar buiten en dringen om de slee, vragen wat er toch is.
"Vertel op! Wat is er met mijn man gebeurd? Mens zeg dan toch wat! Je kunt toch zeker wel praten?" Bevend en onverstaanbaar haast komen de woorden: "Je man... ginds in het bos... in de ton... de wolven... de wolven..."
Dan zakt het oude vrouwtje terug, bewusteloos. De inspanning is teveel voor haar geweest. Een paar buurvrouwen tillen haar uit de slee, nemen haar, zoetjes pratend, mee in huis. Maar de moeder weet al genoeg. Ze stuurt de jongens met kleine Antje naar binnen. Ze ziet hoe de buren weghollen om hun geweren te halen en ook harken, schoffels en knuppels. Ze ziet hoe flink Arndt het vermoeide paard uitspant en het naar de stal brengt. Hij legt een deken over de bezwete rug van Bles en komt dan weer naast zijn moeder staan. Ze huilt niet maar haar ogen branden. Misschien merkt ze niet eens dat haar jongen vlak naast haar staat. Ze wringt in haar handen. Heel stil staat Arndt naast zijn moeder. Hij begrijpt al zo veel. Hij begrijpt dat zijn vader iets heel dappers heeft gedaan. Iets, dat hem misschien wel het leven kost!

De mannen hebben één van hun uitgeruste paarden voor de slee gespannen en zijn in vliegende vaart weggereden, het donkere bos tegemoet. Kleiner en kleiner worden ze... nu verdwijnen ze in een wolk van sneeuw. 't Wachten duurt lang als het gaat om dood of leven. Medelijdende buurvrouwen komen naar buiten en proberen haar te troosten.
Moeder schudt haar hoofd. Niets zeggen... niets zeggen nu! Alleen maar stil zijn en wachten... en hopen op redding.
En eindelijk... ja... er gebeuren nog wel wonderen! Eindelijk komt de slee weer aangereden. Handen zwaaien. "Ho, peerd, sta!" Dan stapt de boer uit; wankelend, gewond en doodvermoeid, maar hij is er toch! Hij leeft! Gelukkig!
"Vader! Vader!" roepen de kinderen weer.
En nu is vader er werkelijk. Hij glimlacht vermoeid.
Díe dag niet meer, maar de vólgende zitten ze allemaal om de kerstboom. Een paar kaarsjes steken er in: overgebleven van verleden jaar, armzalige stompjes, die nog geen half uur zullen branden. De mooie nieuwe liggen ergens in het sneeuwbos... of in een wolvenmaag.
Maar... aan wolven wordt nu niet meer gedacht.

Cadeautjes zijn er nu ook niet en het middagmaal was een eenvoudige stamppot.

Maar, ook al ontbreekt aan dit feest van alles, een gelukkiger kerstfeest dan dit hebben ze nog nooit gevierd!

Kerstfeest

Niet vreemd, maar anders.

• In Engeland en Amerika hangt men een mistletoe op in huis. De mistletoe (ook vogellijm of maretak genoemd) is het symbool van vriendschap. Een meisje dat per ongeluk (?) onder de mistletoe staat, mag door een jongen worden gekust. En vice versa natuurlijk.
• In Oost-Europa vasten mensen de dag voor Kerstmis, zodat het kerstmaal extra goed smaakt. Men gaat aan tafel als de eerste ster aan de hemel verschijnt en er wordt bij het diner 1 stoel vrijgelaten voor het kerstkind.
• In Polen legt men stro op de vloer en op tafel als herinnering aan de stal van Bethlehem. Er wordt optalek (een plat brood waarin kerstfiguren zijn gedrukt) gegeten. Het brood gaat rond zodat iedereen een stukje af kan breken. Wie niet thuis is, krijgt een stukje opgestuurd.
• In Brazilië worden geen echte, maar plastic kerstbomen in huis gezet. Men gaat naar de nachtmis, er wordt gegeten, gedronken en cadeautjes uitgepakt. Vervolgens wordt er tot de volgende dag twaalf uur knalvuurwerk afgestoken.

DANK!

Overweldigend waren de vele kaarten, bloemen, presentjes, telefoontjes en bezoeken, tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis en bij thuiskomst.

Hiervoor wil ik u allen langs deze weg heel hartelijk danken!

LANDSCHAPSHERSTEL DE KLENCKE VAN START

Natuurmonumenten start met het herstel van de elzensingels in het beekdal bij de Klencke. Na het beschikbaar stellen van de subsidies door de overheid, kan het werk gaan beginnen. Ruim 11 kilometer elzensingels worden nieuw aangeplant en van rasters voorzien. Deze nieuwe singels worden net als vroeger van een greppel voorzien om overtollig regenwater af te voeren naar de beek de Aalderstroom. Het historische bodepad wordt hersteld. Hierdoor kunnen bezoekers en omwonenden nog beter van de natuur in dit beekdal genieten. De verwachting is dat de dotterbloemen en watersnippen de komende jaren weer gaan toenemen.

Belvedčregebied

Het beekdal van de Aalderstroom is onderdeel van het Belvedčregebied Aalden en omgeving. Dat betekent dat het gebied behoort tot één van de cultuurhistorisch meest waardevolle gebieden van Nederland. Voor dit gebied heeft Natuurmonumenten samen met bewoners en belangengroeperingen uit de streek een natuurvisie geschreven. In deze visie staat onder meer geschreven hoe dit landschap kan worden behouden en versterkt. Nadat het waterschap het beekherstel heeft afgerond, start Natuurmonumenten nu met het herstel van singels, natte hooilanden en een oud historisch wandelpad. De aannemer start met de aanleg van greppels als de weersomstandigheden het toelaten, daarna gaan de 11.000  elzen de grond in.

Natuurvisie de Klencke kunt u vinden op onze site  www.natuurmonumenten.nl

Voor nadere informatie kunt u contact opnemen met: André Donker, boswachter communicatie, telefoon 0625074970

Mag ik u even voorstellen…………

De heer Marco Breukman(39jr.), werkzaam als kraanmachinist van de firma Hak  voor de nieuwe  Noord-Zuid verbinding van de Gasunie.  

De toenemende vraag naar gas en groeiende in- en export binnen Europa leiden ertoe dat er in de komende jaren op een aantal grenspunten in het Nederlandse gastransportnet door handelaren meer gas zal worden aangeboden. Dat gas is bestemd voor binnen- en buitenlandse klanten.

Gasunie heeft samen met marktpartijen (o.a. gashandelaren en energiebedrijven) de toekomstige behoefte aan transportcapaciteit geďnventariseerd. Er bleek vooral grote behoefte te bestaan aan uitbreiding van het gastransportnetwerk. Met name van Noordoost- naar Zuidwest- en Zuidoost Nederland

Noord-Zuid Route
De werkzaamheden in Drenthe zijn onderdeel van een groot project van Gasunie, de Noord-Zuid Route. In deze Noord-Zuid Route worden vele kilometers extra aardgastransportleidingen aangelegd door geheel Nederland en er worden twee nieuwe compressorstations gebouwd. De uitbreiding van het netwerk is nodig omdat in de toekomst meer gas vanuit het buitenland geďmporteerd moet worden. De eigen winning van aardgas in Nederland en Europa neemt af, terwijl de vraag naar aardgas als schoonste fossiele brandstof nog steeds stijgt. Met de aanleg versterkt Nederland zijn unieke positie als ‘gasrotonde’ in de Europese energiemarkt en blijven eindgebruikers in Nederland en het buitenland verzekerd van een veilige en constante aanvoer van aardgas. De realisatie van dit grote project zorgt de komende jaren voor een flink stuk extra werkgelegenheid.

Op een regenachtige avond reden wij richting hotel Het Witte Veen in Witteveen. We hadden vernomen dat hier nog iemand van de gasunie aanwezig was. We moesten snel zijn want binnen enkele dagen gingen deze heren alweer op weg  richting Beuningen.

Aangekomen troffen we Marco en twee collega’s aan. De stemming was goed en de heren zaten al aan het bier.

Wij kregen een kop heerlijke koffie.   

Marco was enthousiast om zijn verhaal te vertellen. Hij is kraanmachinist voor de firma Hak. Hij woont zelf in Franeker. Geboren in Gouda en verhuisd met zijn ouders richting Friesland omdat zijn vader tegeltjes maakte.   

Marco is 5 jaar heibaas. Hij heeft de papieren voor de hijskraan. Hij doet dit soort werkzaamheden al langer.  Hij is begonnen bij NACAP en hielp bij projecten over de gehele wereld. Hij vindt dit prachtig werk en het geeft hem een zekere mate van vrijheid. Marco geeft aan dat je geen relatie moet hebben want je kunt zo enkele maanden weg zijn. Nu zit hij relatief dichtbij. Hij kan nu in de weekenden naar huis.  Ze verblijven van maandag t/ vrijdag in het hotel Witteveen. Hij vindt dit een gezellig hotel met een prima bediening.  Vanaf mei 2009 zijn ze al bezig aan dit project.  Ze werken van maandag t/m vrijdag. Twaalf uur op en twaalf uur af.

Ze zijn begonnen in Delfzijl. De laatste 8 weken hebben ze het traject  Meeden- Ommen gedaan. Er zijn verschillende aannemers op de route bezig. Nu al zijn er al weer aannemers bezig met de voorbereiding op het volgende traject. Marco komt aan de beurt als de pijpen de grond in gaan.

Voordat dit gebeurt is er al veel werk verricht. Allereerst moet er overleg zijn met de landeigenaren. De grond moet tijdelijk vrij gegeven worden. Eigenaren krijgen een flinke vergoeding voor het gebruik van hun grond. Er moet toestemming gegeven worden. Weigeren kan niet. In principe gebeurt dit vrijwel nooit omdat de vergoeding hoog is en alles weer in de oorspronkelijke staat wordt terug gebracht. De nieuw gasleiding komt 7 meter naast de oude leiding te liggen. Eerst worden er boringen verricht onder de wegen. Er worden damwanden geplaatst en deze komen 1.5 meter diep. Er wordt een gleuf gegraven en de pijpen komen daar naast te liggen. De precisie afstelling gebeurt met GPS en is op de millimeter nauwkeurig.  De leidingen zijn 17.99 meter lang en wegen 9 ton per stuk. De pijpwand is 15 mm dik. Een lastrein zorgt ervoor dat de leidingen boven de grond aan elkaar gelast worden. Elke las wordt uiteindelijk weer gecontroleerd. Dit wordt m.b.v. röntgenstralen gedaan. Dit doet de RTD.  De RTD gebruikt een apparaat wat om de buis heen draait. De lassers van de lastrein doen de 1e vier lagen met de hand en daarna 1 laag machinaal. Voordat de buis de grond ingaat wordt hij in zijn geheel gecoat. Onder kanalen worden de pijpen in de grond geslagen. Wanneer ze in de grond liggen wordt het zand eruit gespoeld. Wanneer de pijpen aan de kant klaar zijn worden ze door 6 zijdebooms( zijdebooms zo vertelt Marco zijn een soort omgekeerde bulldozer. Ze hebben een arm aan de zijkant.) in de gleuf gehesen. Dit heet dan de legploeg. De zijdebomers zelf wegen 60 ton. Het gaat wel eens mis maar dat heeft dan met de machinist te maken. Verbindingen met duikers (opkomers) worden dan gemaakt. Marco bedient de dragline kraan en moet steeds een buis oppakken en voor de opkomer zetten. Dit is een zeer moeilijke klus omdat hij de buis er exact voor moet zetten. Er mag geen speling zijn. Op het moment dat de buis voor de opkomer zit wordt deze gelast. Op dit moment heeft Marco ongeveer 1 ˝ uur rust. Hij slaapt dan nog wel eens. Op het moment van hijsen moet er opperste concentratie zijn. Dit maakt het werk ook spannend en niet iedereen kan dit. Hierna moet  hij weer door naar de volgende. Voordat de dragline aan de kant kan staan wordt de grond eerst stevig gemaakt zodat hij niet kan omvallen.

In Borger zijn ze onder een bos doorgegaan. In Friesland 1100 meter onder de grond. Dit schijnt een knap staaltje werk te zijn geweest.  Marco geeft aan dat als hij er niet is men niet verder kan. Alles hangt aan elkaar samen. Wanneer de pijpen in de grond liggen worden deze onder hoge druk met water getest.

Als ze goed bevonden zijn wordt de pijp onder stikstof gezet. Dit om de pijp in optimale conditie te houden.

Nadat alles goedgekeurd is wordt de grond weer dichtgegooid en netjes gemaakt. Het land komt eruit te zien alsof er nooit wat is geweest.

Na dit uitgebreide en soms moeilijke verhaal danken wij Marco voor zijn uitleg en wensen hem succes bij de voortgang van dit project. 

Wij danken hotel ‘Het Witte Veen‘ te Witteveen voor hun gastvrijheid en de heerlijke koffie.

J&H.

Uitnodiging Jaarvergadering DEL  (Draagt Elkanders Lasten)

Datum:      25 Januari 2010

Plaats:       de Heugte

Aanvang:  19.30 uur

Agenda:

1)    Opening

2)    Notulen van 26 Januari 2009

3)    Ingekomen stukken

4)    Verslag Penningmeester

5)    Verslag Kascommissie

6)    Bestuursverkiezing: Aftredend en herkiesbaar: hr H.Prins en hr G.Dijkhuis, beide heren stellen zich weer herkiesbaar. Kandidaten kunnen 3 dagen v.d. vergadering ingeleverd worden b.d. secretaris A.Wielink.

7)    Rondvraag

8)    Sluiting

Secretaris: A.Wielink,  Voornweg 10, 7938 RC Nieuw-Balinge

Kerstvolleybal GJVV

Op woensdag 30 december houden wij weer het jaarlijkse

kerstvolleybaltoernooi.

Minimum leeftijd 16 jaar en per team minimaal 2 dames. Het inleggeld is net als voorgaande jaren € 10, - per team. Daarvoor krijgt elk team een bon om in te wisselen voor een schaal met warme hapjes.

Opgave voor 15 december bij: Evelien Sok tel: 321482 of 06-10605866 of via e-mail: evelien.sok@gmail.com

Popkoor Nieuw-Balinge

Popkoor Nw-Balinge verrast iedereen met een uniek optreden.

 Nieuwsgierig?

Kom dan naar ons optreden op: zaterdag 12 december van 20.00 uur tot 22.00 uur in ‘de Heugte’.

Tevens houden wij dan een kleine verloting

Ingezonden door Plaatselijk Belang

Muziekvereniging Irene uit Nieuweroord speelt elk jaar op kerstavond, zo rond middernacht een aantal kerstliederen in ons dorp. Ook dit jaar zullen ze aanwezig zijn op de avond voor 1e kerstdag. Locatie: Haarweg, ter hoogte van de meester Sieberingschool.

De geschiedenis van schaatsen

Uit vondsten blijkt dat de mens in de prehistorie al probeerde om ijsvlakten sneller over te steken. Hiervoor gebruikte men schaatsen gemaakt van dierlijke botten. Deze werden geslepen totdat het oppervlak glad genoeg was. Schaatsen was toen nog vooral een kwestie van glijden. De allereerste schaatsen worden daarom glissers genoemd; glis, is een rib of een middenvoetsbeen van een rund, paard of hert. De glissers werden voorzien van gaten en met pezen of palingvellen aan de voet bevestigd. Archeologen hebben op de bodem van een Zwitsers meer resten van dergelijke schaatsen gevonden, welke gedateerd zijn op ongeveer 3000 jaar v.Chr.

Daarnaast werden er gelijksoortige vondsten gedaan in onder meer Rusland, Scandinavië, Groot-Brittannië, Nederland, en Duitsland. In 1174 schreef een klerk (William Fitzstephen) een biografie over Thomas Becket, waarin een beschrijving voorkwam van enkele populaire sporten in Londen, waaronder schaatsen.

19e eeuw

In de 19e eeuw waren er drie typen schaatsen ontstaan: de Hollandse krulschaats, de Zuid-Hollandse baanschaats en de Friese schaats. De eerste twee werden gebruikt om te zwieren, de laatste was puur voor het hardrijden. Doordat de Friese schaats een scherpe punt had ontstonden er gevaarlijke situaties, waarna als gevolg van diverse verboden een krul aan de voorkant van het ijzer werd toegevoegd. Hierdoor werden de ijzers steeds langer, wat meer stabiliteit en dus een langere slag opleverde. Dit droeg bij aan de populariteit van dit schaatstype dat men Friese doorloper ging noemen. Rond 1800 werden er al, met name in Friesland en Groningen kortebaanwedstrijden verreden. Hier was goed geld mee te verdienen. Op 17 september 1882 werd de Koninklijke Nederlandsche Schaatsenrijders Bond (KNSB) opgericht als overkoepelende organisatie voor het schaatsen. Tegenwoordig zijn het lange- en kortebaanschaatsen, shorttrack, kunstrijden, marathonschaatsen, schoonrijden, skaten en toerschaatsen vertegenwoordigd bij de KNSB.

20e eeuw

In juli 1892 werd in Scheveningen besloten tot de oprichting van de Internationale Schaatsunie. Deze organisatie voldeed aan de behoefte aan internationale regels. Tijdens het eerste officiële wereldkampioenschap in 1893 werd Jaap Eden de eerste wereldkampioen hardrijden op de schaats. Drie jaar later volgen er ook wereldkampioenschappen kunstschaatsen. Pas in 1981 volgde shorttrack als derde discipline met een eigen WK.

En… gelukkig konden we een aantal dagen van december 2008 en januari 2009 terecht op de ijsbaan in eigen dorp en genoten van de heerlijke winterse sferen op natuurijs, inclusief het óverheerlijke kopje warme chocolademelk! (Hopelijk laat koning Winter zich ook dit jaar weer zien…!)